Een goed concept en de nodige dosis nostalgie, meer heb je soms niet nodig om een game aan de man te brengen. Chibi-Robo staat bij fans uit het GameCube-tijdperk in het geheugen gegrift als dat spelletje waarin een klein robotje op avontuur trok om de levens van de mensen en dieren in zijn omgeving op te fleuren. Het was een bijzonder spelletje dat vele jaren later nog fijne herinneringen doet oproepen. Een goed concept is dan weer het idee om de camera van de 3DS te benutten om gebruiksvoorwerpen uit het huishouden te kunnen implementeren in de spelwereld van Chibi-Robo. Die combinatie moet toch wederom de nodige magie op gaan leveren in Chibi-Robo Photo Finder op 3DS?
Nou, nee. Echt niet. Het spelletje heeft wel degelijk de nodige gelijkenissen met de klassieker, maar kan niet verbergen dat het in feite een collectie minigames is die ten dienste staan van een slecht uitgewerkte gimick. Yup, die zin komt nu al met zekerheid helemaal onderaan deze review te staan, maar laat me toch maar eerst even het zaakje verduidelijken voor ik mijn cijfer op de boel kleef.
De set-up is zo dat ons schattig klein robotje door een personage genaamd Mr. Curator ingehuurd wordt om items uit het verleden genaamd Nostaljunk te zoeken voor het museum. De crux is dat al die items in onze leefwereld te vinden zijn en je dus foto’s moet maken met je 3DS van items zoals rollen toiletpapier, t-shirts en stukjes Sushi. Simpel, toch?
Je kan niet zomaar aan het snappen gaan uiteraard, je moet wat moeite doen om Silhouette Film voor je camera te kopen. Die Film koop je met Happy Points die je kan verdienen door enkele omgevingen uit het huishouden op te ruimen, te exploreren of door minigames te spelen. In feite zijn die kleine spelletjes nog niet zo slecht te noemen. Ze halen duidelijk hun inspiratie bij andere titels zoals Lode Runner, maar worden bevolkt met excentrieke personages en stralen een zekere charme uit. Een afstand berekenen voor een overdramatische speelgoedrobot, of een mosterd en ketchup-fles die zich Franse Chef’s wanen helpen met een gerecht, dat soort dingen levert leuke momenten op. Naast die spelletjes moet je vooral punten verdienen door klusjes op te knappen in de kamers van het huis. Poetsen, stofzuigen, rommel opruimen, nieuwe personages en geheimen om te ontdekken. Zo veel werk te doen en zo weinig tijd. Het gaat op voor Chibi-Robo die zich gedwongen ziet zijn kleine batterij regelmatig terug op te laden. Dat zorgt ervoor dat je in het begin nauwelijks van je oplaadstation kan afdwalen. Een minuutje proberen zo vlug mogelijk een paar punten te scoren in de kamer en dan snel terug naar de oplader. Beetje per beetje gaat het gelukkig beter, want na het doen van wat opdrachten krijg je een grotere batterij en dus ook meer ademruimte om je klusjes te klaren. Afval opruimen, naar de oplader, even poetsen, oplader, stofzuigen, oplader. Klinkt dit een beetje als grinden? Zo voelt het in elk geval wel, en dat zorgt dat de game best snel kan gaan vervelen.
Maar goed, je doet die moeite dus om foto’s te kunnen maken, en dat maakt alles goed, toch? Nou, heb je al eens met de camera van de 3DS een foto gemaakt van je hondje of zo? De camera van de 3DS is een low-res kutding dat de gemiddelde GSM-camera in lachen zou doen uitbarsten, moest een GSM-camera emoties hebben uiteraard. Punt is, het is een kloteding dat nauwelijks in staat is om ook maar enig detail in een foto te stoppen en voor een game als dit wil je dat echt wel hebben. De bedoeling is om een voorwerp binnen de outline op het scherm te krijgen. Je hebt de duidelijke opdracht om een foto van een t-shirt te maken en enkele pogingen om dat te doen. Zoiets zou gewoon een simpele kwestie van een t-shirt openvouwen en klikken moeten zijn. Wanneer je echter na zes pogingen en worstelen om je shirt in die outline te krijgen wederom de melding krijgt dat je foto mislukt is omdat de belichting niet goed zit, dan heb je zin om de 3DS door de normaal verlichte kamer te werpen. Eigenlijk is het nog het makkelijkste om gewoon vals te spelen zoals ik met Sushi deed door gewoon de boel te googelen en een foto van de monitor te maken. Hoe dan ook, als je ziet dat wanneer het je lukt een foto te nemen je items in het museum staan te pronken als wazige kots, dan heb je er gewoon verder nog weinig zin in.
Chibi-Robo heeft een leuk idee, maar wordt volledig belemmerd door de ondermaatse prestaties van de camera en het repetitieve opknappen van klusjes onder tijdsdruk om überhaupt die kutfoto’s te mogen maken. Het spelletje heeft wel degelijk de nodige gelijkenissen met de klassieker, maar kan niet verbergen dat het in feite een collectie minigames is die ten dienste staan van een slecht uitgewerkte gimmick.
[review pros=”+ Sommige minigames zijn leuk
+ Soms leuke humor” cons=”- Camera is gewoonweg ondermaats
– repetitief” score=50]
