Diablo III: Reaper of Souls – Ultimate Evil Edition Review

Diablo III: Reaper of Souls – Ultimate Evil Edition Review

Opnieuw duik ik de wereld van Sanctuary in. Na het avontuur tot een einde te hebben gebracht op mijn Mac en Diablo te hebben verslagen op de Xbox 360, was het dit keer op de Xbox One dat mijn stap in de hel gezet werd. Blizzard brengt met Diablo III: Reaper of Souls – Ultimate Evil Edition de definitieve versie van haar Diablo III met zijn eerste uitbreiding. En daar mogen we het bedrijf voor bedanken.

Het is twee decennia geleden dat de duivelse Diablo, Mephisto en Baal een spoor van angst, dood en verderf in de wereld Sanctuary achter hebben gelaten. Voor hen die de Prime Evils ooit hebben bevochten blijft de herinnering aan dit helse schouwspel als een brandende pijn aanwezig in hun ziel. Wanneer Deckard Cain terugkeert naar de ruïnes van de Kathedraal in Tristram, alwetende van de komende dreiging, stort een regen van vuur zich naar beneden. Een krater waar Diablo ooit de wereld betrad zorgt voor een brandende herinnering aan het leed van weleer. Het is een gevaarlijk, onheilspellend voorteken en roept de helden uit Sanctuary op om de sterfelijke wereld te beschermen tegen de krachten van de Burning Hells. Het laatste redmiddel van Sanctuary en al haar inwoners…. ben jij!

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Deze uitgebreide versie van Diablo III (de Reaper of Souls-uitbreiding is meteen in het spel verwerkt) geeft je als speler zes speelbare klassen welke allen een eigen achtergrond hebben en totaal anders spelen. De Barbarian moet het hebben van zijn brute kracht, de Monk gebruikt zijn snelle melee-krachten, de Witch Doctor kan minions oproepen om voor hem te vechten, de Wizard gebruikt zijn elemental powers, de Crusader is een afstammeling van de Paladin uit Diablo II en de Demon Hunter, mijn persoonlijke favoriet, is een meester op de grotere afstand. Echter, elke klasse is een leeg, blanco vel wanneer je hiervoor kiest. Zo kan je Witch Doctor bijvoorbeeld helemaal inzetten op de minions. Ze vallen aan, trekken de aandacht van je vijanden, hergenereren mana en geven jou meer levenskracht. Met een andere opzet kan diezelfde Witch Doctor diverse rituelen op co-op partners loslaten om ze sterker te maken, of op vijanden om ze te verzwakken. De speelstijl is compleet anders, het karakter hetzelfde.

Tijdens je lange tocht door de gevaren van Sanctuary (en later het deel dat uit de Reaper of Souls-uitbreiding komt), stijgt je personage steeds opnieuw in level. Hierdoor komen nieuwe krachten vrij, kunnen gevonden voorwerpen gebruikt worden en is het personage klaar voor grotere, gevaarlijke vijanden. Meteen vanaf het begin kun je zien wat wanneer open gaat. De actieve en passieve skills die je al spelende vergaart, kun je onderverdelen in je aanvalslots. Eén aanval per slot, wat betekent dat het zoeken naar jouw favoriete opzet van je karakter lang kan duren. Zelfs wanneer je al je aanvallen en passieve skills open hebt gespeeld, is het nog een heel karwei om het karakter precies op jouw wensen af te stellen. Het geeft een extra diepte aan de game door middel van een simpel systeem. Wanneer je eenmaal gekozen hebt voor je skills, kun je ze nog aanvullen met krachtige runes (pijlen van mijn Demon Hunter stonden bijvoorbeeld in vuur en vlam) en maak je ze sterker met de steeds veranderende gear welke je ook nog eens via gems kunt versterken.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Gear kun je niet alleen verkrijgen door middel van het vele looten van je dode vijanden, ook kun je investeren in de Artisans; een blacksmith, een jeweler en later zelfs iemand die jouw gear een ander uiterlijk kan geven. Tijdens je epische tochten kun je af en toe een bouwschema vinden voor één van deze twee, welke je daarna aan ze kunt leren. Hierna kan dit karakter dit stukje gear voor je bouwen, mits je de nodige materialen aan hem kunt overhandigen. Met je verdiende geld kun je deze twee karakters uitbouwen en ze laten stijgen in level. Met elk level komen meer opties, meer gear en juwelen om jouw tocht makkelijker te maken. Het zal je flink wat tijd en gold kosten, maar wanneer je uiteindelijk dat ene stukje gear kunt krijgen bij je blacksmith, waarna je jeweler er nog extra gems in kan zetten, voel je dat het het helemaal waard was.

Ook Max speelde Diablo III: Reaper of Souls – Ultimate Evil Edition. Echter speelde hij Diablo III voor het eerst:

Tijden geleden speelde ik bijna dagelijks Diablo II. Ik vond het geweldig, maar was eigenlijk iets te jong om er echt goed in te zijn en om er eigenlijk echt iets van te begrijpen. Nu ben ik wat ouder en heb ik Diablo III: Ultimate Evil Edition mogen spelen op de PlaySation 4. Het eerste wat me opvalt aan de game is dat het geheel niet bijzonder mooi is, maar dat komt mede doordat de personages eigenlijk nooit groot in beeld komen.
Het tweede dat me opvalt is dat de game ontzettend verslavend is. Ik wilde de game heel even spelen, maar door de vriendelijke controls en vlotte gameplay heb ik per ongeluk mijn hele dag gewijd aan Diablo III. Ik heb grote hordes vijanden aan het spit geregen en ook al ben ik een nieuwkomer, de game is ontzettend makkelijk om in te komen. Vrij snel heb ik de moeilijkheidsgraad omhoog gegooid en heb ik het moeilijk gehad, maar nog net zo dat het totaal niet frustrerend is. De vele loot die overal te vinden is geeft ook een extra verslavende factor waardoor ik gewoon niet kan stoppen met spelen. Als ik een dungeon vind, moet ik die helemaal onderzoeken, want ik wil elk geheim vinden dat er is. Dit lokt Diablo bij je uit en dat is geweldig. Ik zie nu al dat ik hier nog vele, vele uren in ga stoppen!

Waar het originele Diablo III klachten kreeg uit de fanbase dat het kleurenpalet niet interessant was (alles had te veel kleur, iets wat niet bij de franchise zou passen), is vanaf act V (wanneer Reaper of Souls begint) te merken dat Blizzard hier iets goed wil maken. De kleuren worden duister, de omgevingen grimmiger. Tijdens de ‘nieuwe campagne’, die zo’n zes uur in beslag neemt, kom je steeds nieuwe creaturen tegen, monsters die het op je gemunt hebben en bossbattles waar je je vingers bij af kunt likken. In één nieuw hoofdstuk is Reaper of Souls haast interessanter te noemen dan de complete campagne van Diablo III. Ook zorgt de uitbreiding (mogen we het op deze manier nog wel een uitbreiding noemen?) ervoor dat de originele game langer te spelen is dan ooit tevoren.

Omdat er mensen zullen zijn die Diablo III al op de PlayStation 3 of Xbox 360 hebben gespeeld, geeft Blizzard de mogelijkheid om je savegame mee te nemen. Binnen een minuut zag ik mijn personages van de Xbox 360 terug in de Xbox One. Let wel: het kan ook op andere manieren. Zelfs van een PlayStation 3 kan ik naar een Xbox One gaan, van de Xbox 360 richting de PlayStation 4. Die honderden uren die je vorig jaar in je personage hebt gestoken zijn dus niet voor niets geweest. Meteen is het mogelijk om met je level zestig character verder te spelen waar je gebleven was en de nieuwe content van Reaper of Souls te duiken. Een mooie toevoeging die veel spelers zullen gaan waarderen.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Grootste toevoeging aan de game is echter de Adventure mode. Hier krijg je ongelimiteerde toegang tot de complete speelwereld die Diablo III rijk is in haar vijf acts. Je hoeft het verhaal niet te volgen maar kunt gaan en staan waar je zelf wilt op dat moment. De map is gevuld met kleine missies om te voltooien die steeds betere prijzen geven. Wanneer je genoeg van deze missies tot een einde hebt gebracht krijg je toegang tot een Nephalem Rift. Deze random in elkaar gezette dungeons zijn een grotere uitdaging dan je van de game gewend bent. Niet alleen de dungeon leent elementen uit alle facetten uit het spel, ook de vijanden komen hier samen. Tegenstanders uit act 1 en 4 die door elkaar lopen zorgen voor compleet nieuwe tactieken en weten je op momenten goed uit te dagen. De rewards die je krijgt voor het verslaan van dit gespuis zorgen ervoor dat je steeds terug wilt komen voor meer. Zelfs wanneer je al level zeventig bent. Je kunt altijd sterker worden, er is altijd betere gear te vinden. Maar let wel, de vijanden groeien met je mee, de uitdaging zal er altijd blijven. Omdat deze dungeons steeds anders zijn, slim in elkaar zitten en jou goed aan het werk blijven zetten, is de game op papier oneindig speelbaar.

Diablo III: Reaper of Souls – Ultimate Evil Edition op de console is, net zoals het broertje op de PC, zo’n game die je even speelt waarna je de tijd compleet vergeet. Ineens heb je met dat groepje online vrienden een complete act voltooid (de game heeft er inmiddels vijf) en is je personage twintig levels gestegen. Met een lage instap weet de game de moeilijkheidsgraad geleidelijk aan steeds hoger te leggen om uiteindelijk bijzonder pittig te worden. Hierdoor is de game aan te raden voor iedereen die graag games met vrienden speelt maar toch ook af en toe zelf op pad wil gaan.

[review pros=”+ Grafisch net wat mooier
+ Enorm veel content
+ Offline co-op!” cons=”- Waar halen we de tijd vandaan?” score=92]

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.