Het eerste deel van Dishonored had grote verwachtingen om waar te maken, en wat Dishonored 2 betreft is dat misschien wel een tandje erger nu iedereen de naam kent. Tel daarbij op dat ze moet concurreren met de grote kaskrakers die tegen het einde van dit jaar uitkomen en je snapt dat Arkane Studios en Bethesda een flinke strijd voor de boeg hebben. Die strijd gaan ze goed gewapend aan met een nieuwe engine; de zogenaamde “Void Engine” moet dit tweede deel in de Dishonored reeks groter, beter en mooier maken. Maar voldoet dit nieuwe deel aan de verwachting die geschept zijn na Dishonored of is het slechts een opgeleukte kopie van de eerste game?
Net zoals het voorgaande deel is Arkane Studios erin geslaagd om een game te creëren voor verschillende soorten gamers. Of je nu van Metal Gear Solid “stealth” houdt of van “guns blazing” Call of Duty, Dishonored heeft voor beide spelers een optie om te spelen hoe zij dit willen. Stealth stond wel centraal, maar Dishonored miste in het eerste deel toch wel een beetje de diversiteit in powers en wapens om behalve sneaky rond te lopen, ook daadwerkelijk stealthy je vijanden uit te kunnen schakelen. Niet getreurd: Arkane heeft voor hun tweede Dishonored geluisterd naar de feedback van de fans en een tal van nieuwe Stealthy mechanics in de game gestopt.
Dishonored 2 kan door de nieuwe Void-Engine grotere levels creëren met meer vijanden, meer verzamelbare items en meer NPC’s. Het nieuwe deel van de Dishonored series speelt na een korte introductie in het bekende Dunwall, zich vooral af in de geboorteplaats van Corvo Attano: Karnaca. 15 jaar na de eerste Dishonored is de sfeer gelijk een stuk beter, geen ratten en zieke mensen meer in de straten. Want in tegenstelling tot de met de pest belaagde straten van Dunwall van toen, is Karnaca juist vol met leven. De NPC’s zijn verschillend in uiterlijk en er is een echte dynamiek tussen de NPC’s en jouw karakter. Zo kunnen NPC’s je een kleine quest geven, opmerkingen maken over de manier waarop jij gehandeld hebt in een vorig hoofdstuk of ze geven je tips voor locaties die je niet had gevonden zonder ze. Door de grotere levels kunnen de NPC’s rustig hun gang gaan in looppaden en zijn er verschillende wegen om bewakers of obstakels te vermijden: creativiteit in routes wordt vaak beloond. Er zijn net zoals in Dishonored ook Bonecharms en Runes te vinden die je krachten versterken en vrijspelen. Deze Bonecharms en Runes liggen vaak op plaatsen met veel bewakers of Bloodflies, maar zijn ook te craften in een nieuwe kracht.
Vrijwel in het begin van de game moet je kiezen tussen de hoofdpersoon van de eerste Dishonored, Corvo Attano, of de huidige keizerin en ook een bekend personage uit de eerste game: dochterlief Emily Kaldwin. Ik heb een playthrough voltooid met zowel Emily als Corvo om een goed beeld te krijgen van de krachten en zwaktes van beide karakters. Al kijkende naar de krachten van beide karakters voor ik begon te spelen, viel me op dat Corvo’s krachten vrijwel hetzelfde zijn als in de eerste game en vooral gericht zijn op Stealth. Emily’s krachten zijn echter vooral gericht op het neutraliseren en afleiden van grotere groepen vijanden.
Mijn eerste playthrough was met Emily, aangezien ik potentie zag in een zogenaamde “High-Chaos” run met dit karakter. High-Chaos houdt in dat je een overgroot merendeel van de vijanden vermoord hebt, waardoor de populatie Bloodflies groter wordt, de opmerkingen van je karakter duisterder en het einde anders is dan bij een low-chaos run. Bloodflies zijn voor de spelers van de eerste Dishonored hetzelfde als de hordes ratten. Degene die het eerste deel van de Dishonored series niet gespeeld hebben zullen deze obstakels als een last ervaren. Waar Corvo zichzelf net als in Dishonored met “Blink” kan teleporteren, heeft Emily toegang tot “Far Reach”, wat een minder stealthy manier is om van A naar B te komen. Emily heeft naast Far Reach ook toegang tot “Domino”, waarmee ze verschillende vijanden aan elkaar kan linken; als ze één vijand uitschakelt, gaan ze allemaal neer. Domino kan zowel voor stealth als dodelijke manoeuvres worden gebruikt, alleen gebruikte ik het zelden voor minder dan 3 vijanden, want zonder een perfecte timing werkt deze kracht niet. Mijn favoriete kracht van Emily is toch wel “Shadow Walk”: hiermee kan je als een soort schaduw wezen voorbij vijanden sluipen, maar ook tijdens de activatie vijanden uitschakelen. De rest van Emily’s krachten zijn vooral voor het afleiden van bewakers. Met “Mesmerize” plaats je personen in een soort droomstaat, met “Doppelganger” creëer je een kloon van jezelf en met “Dark Vision” kun je de looppaden of locaties van personen door muren bepalen. Emily heeft naast een vermakelijke move set ook een bepaalde combinatie van krachten. Zo heb ik twee “Razor mijnen” in een steegje gelegd, vervolgens 3 bewakers met Domino gelinkt en met de upgrade van Far Reach er één in de mijnen geslingerd. Met dit soort combinaties kun je heel creatief een level onveilig maken of high-priority targets uitschakelen. Als je van bloody kills houdt en de donkere opmerkingen die dit nieuwe karakter heeft wilt horen is dit zeker een aanrader.
In mijn tweede playthrough heb ik gekozen voor Corvo, met een stealthy benadering. Corvo’s krachten zijn vrijwel hetzelfde als in het eerste deel van Dishonored. Corvo heeft enkele voordelen op Emily: hij heeft namelijk een ingebouwd “Spyglass” zonder animatie, een stealthy teleportatie kracht en mocht je in een gevecht belanden is hij met zijn krachten beter dan Emily. In deze Low-Chaos run heb ik veel moeite gehad om voor een achievement niet gespot te worden door vijanden, maar ook heb ik verschillende levels opnieuw moeten opstarten omdat ik mezelf erop betrapte dat ik niet stealthy bezig was met mijn gun of dat ik in combat was. Het grote voordeel van een Low-Chaos run is dat je minder last hebt van Bloodflies, er minder bewakers zijn op sommige plekken en dat Corvo een knuffelbeer wordt in sommige voice-lines.
Waar ik bij de Emily run meer plezier had in het meedogenloos afslachten van iedereen die ik zag, heb ik met Corvo veel plezier gehad met de verschillende stealthy manieren en routes verkennen die ik in mijn eerste run niet ben tegengekomen. Zowel Corvo als Emily zijn zorgvuldig uitgewerkte karakters. Waar Emily een nieuwe draai geeft aan een vrouwelijke met wraak gevulde assassin, is Corvo een leuke herbeleving van het karakter uit de eerste Dishonored.
Dishonored 2 heeft naast de zorgvuldig uitgewerkte karakters ook prachtige graphics. Met de Void-Engine heeft Arkane ervoor gekozen om juist niet net zoals bijvoorbeeld de recente Battlefield 1 voor realistische graphics te gaan, maar juist de unieke stijl van de eerste Dishonored aan te houden. Naast wat performance issues in sommige gebieden in de game, runt Dishonored 2 erg goed voor de grote levels en de prachtige landschappen die er op je scherm getoond worden. Met de nieuwe Engine laat Arkane bijzondere, maar soms onopvallende graphics zien. Zo valt de weerspiegeling van de zee op een natte meeuw wat minder op, maar het draagt wel bij aan de “immersion” van de game. Het enige grafische euvel dat ik heb gevonden is een gebrek aan een spiegelbeeld, maar dat vergeven we de developers wel met de kwaliteitsgraphics die ze al hebben geleverd.
Iets dat boven alle pluspunten aan de game uitstijgt is het level design van sommige gebieden. Een voorbeeld van level design dat ook op GamesCon speelbaar was, is de zogenaamde “Clockwork Mansion”. In deze villa kom je een werkelijke nachtmerrie tegen voor stealth karakters: de “Clockwork Soldier”. Deze vijanden zijn niet waar te nemen door “Dark Vision” en indien je een aanval niet blokkeert kun je het wel vergeten. Deze elite machines zijn door heel het level te vinden en hebben een heel precies waarnemingsvermogen: je kunt geen misbruik meer maken van de “Field of View” zoals bij de menselijke karakters. Naast de nachtmerries die er rondlopen, heb je ook nog de puzzel levels in de Clockwork Mansion zelf. Door aan hendels te trekken kun je je door de Mansion navigeren, maar soms is het een flinke puzzel om te belanden waar je moet zijn. De dynamiek van de verplaatsende vloeren zorgt ervoor dat Arkane je je eigen pad laat kiezen, wat resulteert in wat mij betreft een van de beste levels in de game. Ook noemenswaardig is het Dust-District, waar de stofwolken in een stealthy run erg goed van pas komen, of tijdens een non-stealthy run er voor zorgen dat je vijanden je snel verliezen in al het opwaaiende stof.
Het verhaal in deze Dishonored verschilt niet veel met het verhaal in deel 1: je bent uit op wraak, waar je als hoofdpersoon verschillende doelwitten bovenaan de rangorde uitschakelt. Dishonored 2 geeft echter een nieuwe twist aan het concept van het eerste deel: er zijn meer keuzes en manieren van spelen aan de speler, wat ook weer het doen van meerdere playthroughs interessant maakt. De AI is slimmer geworden, de graphics vele malen beter en het level design is werkelijk goed uitgevoerd. Er zijn wel wat performance issues en bekende “Bethesda” bugs, maar hier valt doorheen te zien. Al met al heb je met Dishonored 2 een game te pakken waar je tientallen uren kunt genieten van prachtige graphics en uitgedacht level design.
