Ik zat in het onderwijs op het moment dat Halo 3 verscheen. Ik gaf les, maar op die dag gingen een hoop lessen anders dan verwacht. Leerlingen waren zich massaal ziek aan het melden. Uiteraard waren ze allemaal op Xbox Live te vinden om Halo 3 te spelen. Het was een hype die al maanden liep en de game wist te leveren.
Ook ik kwam die avond thuis om Halo 3 in mijn Xbox 360 te stoppen. Ik was maanden aan het aftellen naar de release van deze game. Omdat Halo: Combat Evolved en Halo 2 mijn meest gespeelde games op de originele Xbox waren, moest deze eerste Halo op de 360 wel geweldig worden. En dat deed Halo 3. Het bracht een heerlijke campaign die het woord co-op naar een nieuwe hoogte bracht. De multiplayer was fantastisch en is tot de dag van vandaag nog steeds mijn meest gespeelde onderdeel op mijn Xbox 360. Ooit.
Een periode later begon de hype opnieuw. Halo 4 wist me opnieuw te trekken en niet los te laten. Ik deed mee aan kampioenschappen, won ze zelfs bijna en genoot. De marketing voor deze game was ongekend. Met Forward Unto Dawn bracht de ontwikkelaar met Microsoft een geweldige serie die vooraf ging aan de games. We zagen Master Chief voor het eerst ‘in het echt’ en de oorlog met de Covenant was hard en bruut. Op tv zagen we reclames van David Fincher. Niet de minste regisseur, toch? Halo was groots, gigantisch, maar het kon nog groter.
Met Halo 5 werd alles nog grootser aangepakt. Met een compleet nieuwe serie die haaks stond op dat wat we in de game gingen zien, een gigantische campagne waarin Spartan Locke recht tegenover tegen de Chief werd gezet en zelfs nieuwe cutscenes in de heruitgave van Halo 2 waarin het verhaal van 5 geïntroduceerd werd. Billboards gingen omhoog, bushokjes hingen vol met posters, een podcast met een heus audiodrama werd gelanceerd. Overal was Halo. Halo 5 was de eerste Halo voor de Xbox One en de wereld moest het weten. Ook ik genoot weer van de game, al viel ‘ie ten opzichte van eerdere delen best wel tegen. Het verhaal boeide me niet en online, hoewel dat steengoed in elkaar zat, wist me niet lang vast te houden.
Merk je dat Halo Wars 2 bijna verschijnt? Heb je de bushokjes gezien met posters? Heb je die fantastische reclame op tv gezien? Die reclames op de radio? Die campagne op het web die aftelt naar het moment dat we de game kunnen spelen? Nee toch? Ik ook niet. Ja, de game heeft een beta gekregen (twee zelfs!) en enkele trailertjes waarin wat mechanieken uitgelegd werden, maar verder? Het is stil. Heel stil. De game komt over iets meer dan een maand uit, maar tot op heden blijft het rustig. Waarom? Gaat Microsoft pas echt in overdrive, vlak voor de release? Ik kan het niet begrijpen.
Want waarom doen ze dit? Halo is een gigantische naam. En hoewel Halo Wars anders is dan de shooters is het juist dat wat nu gepromoot moet worden! Halo Wars, het originele deel op de Xbox 360, was een bescheiden hit. Gamers die het spel hebben gespeeld vonden het fantastisch, maar de verkoopcijfers vallen in het niets vergeleken met die van de ‘grotere Halo’s’. Want een RTS is toch heel wat anders dan een shooter. Nu Halo Wars 2 in het voorjaar komt, een relatief rustige periode, is het juist de tijd om het spel in de schijnwerpers te zetten. Laat zien dat het een andere game is. Laat zien waarom het een andere game is. Geef ons die epiek die we gewend zijn van Halo-marketing!
En misschien start Microsoft er binnenkort ook wel mee. Maar ik vind het jammer dat Halo Wars 2 nu al aan de zijlijn lijkt te staan. Alsof de game niet zo belangrijk is als een Halo 5. En misschien is dat ook wel zo, de afzetmarkt zal een stuk kleiner zijn. Maar het is nog steeds een Halo, verdomme. Als gigantische fan van de franchise loop ik momenteel helemaal niet warm voor Halo Wars 2. Dit terwijl ik deel één jaren heb gespeeld. De game doet me nog weinig. Ja, ik heb de beta gespeeld en ja, ik speelde het spel op de Gamescom. Maar daarna vloog ‘ie net zo snel weer uit het zicht. Maak me warm, Microsoft. Geef me die Halo-marketing. Maak me klaar voor Halo Wars 2. Ik wil dat ik er zin in heb volgende maand…
