Het was op PAX 2013 dat Blizzard Hearthstone voor het eerst liet zien aan het publiek. Iedereen dacht dat de studio door was gedraaid, dit kon toch niet waar zijn? Een kaartspel met een Warcraft-thema? Echt waar? Is dit de volgende game van de mensen achter World of Warcraft, Diablo en StarCraft II? Nu de game eindelijk te spelen is kunnen we concluderen dat we heel blij zijn met HearthStone: Heroes of Warcraft.
Ook ik wist even niet wat ik ervan moest denken. Ik heb Blizzard heel hoog zitten, maar een kaartspelletje, daar zat ik echt niet op te wachten. Konden ze hun tijd niet beter steken in de nieuwe uitbreiding voor World of Warcraft, het laatste deel van StarCraft II of het binnenkort te verschijnen Diablo III: Reaper of Souls? Het was tijdens het spelen van de beta echter al snel duidelijk dat het Blizzard opnieuw is gelukt om een illuster genre te nemen en het om te zetten naar iets dat niet alleen bijzonder leuk is om te spelen, maar ook nog eens door iedereen gespeeld kan worden.
Waar (concurrent?) Magic: The Gathering enorm lastig is om op te pakken door de vele regels, speelstijlen en grootte van het speelveld, is Hearthstone binnen een kwartier volledig te begrijpen. Op een rustig en duidelijk tempo toont de game wat de bedoeling is en hoe je kunt zegevieren met de vele kaarten in je deck. Speel tegen diverse tegenstanders uit het Warcraft-universum om te stijgen in level en om nieuwe kaarten vrij te spelen. Een slimme manier van beginnen voordat je daarheen gaat waar de game lange tijd interessant kan blijven: de online-stand.
De spelregels zijn simpel: jij en je vijand hebben beide een aantal levenspunten. Doel is om deze terug te brengen naar nul. Dit doe je door met kaarten aan te vallen. Echter, niet elke kaart kan zomaar neergelegd worden. Er moet genoeg mana aanwezig zijn om de krachten los te laten. Ook kun je een kaart per beurt maar één keer aan laten vallen, daarna moet de kaart rusten tot de volgende beurt. Val je de tegenstander direct aan of zet je alles op alles om zijn kaarten eerst te verslaan? Per beurt krijg je er een manapunt bij met een maximum van tien. Hierdoor kun je in het begin van de game nog geen krachtige acties ondernemen, maar bouw je al snel je aanval op. Daarna is de keuze aan jou: offer je acht punten op om één kaart neer te leggen of leg je er vijf (met mindere krachten) op het bord van twee punten? Het duurt niet lang voordat je dit systeem helemaal doorhebt.
Elke kaart is voorzien van verschillende tekens. Twee cijfers waarvan één het aantal levenspunten is, het andere het aantal aanvalspunten. Jouw kaart krijgt bij elke aanval die hij doet schade, dus ook tijdens jouw aanvallen moet je rekening blijven houden met de krachten die jouw kaart bezit. Offer je jouw kaart op om een ander schade aan te brengen of laat je hem liever even wachten zodat de vijand eerst jouw kaart weg moet spelen voordat hij jou aan kan vallen? Een spelletje is hierdoor nooit hetzelfde, elke tegenstander heeft een andere denkwijze, een andere manier van spelen. Wanneer je indenkt dat er extra kaarten vrij te spelen zijn die jouw andere kaarten weer sterker kunnen maken, weet je dat elk potje spannend zal zijn tot het laatste moment.
Met een slim matchmaking-systeem linkt de game je aan tegenstanders met een zelfde skill als jij bezit. Hierdoor is Hearthstone nooit moeilijk, maar wel uitdagend. Spelers tegenover je zijn net zo ver met de game als jij en zullen een groot gedeelte van jouw kaarten ook in hun bezit hebben. Wie is slimmer, wie is tactischer? Elke klasse (Priest, Hunter, enzovoorts) brengt zijn eigen stapel kaarten en mogelijkheden mee. Het is aan jou om elke klasse te levelen en het perfecte deck te creëren. Dit kun je doen door veel te spelen en hierdoor kaarten te unlocken, en door kleine pakketten kaarten te kopen. Met goud dat je tijdens het spelen verdient (door queesten af te ronden, jawel, het is net World of Warcraft!) is het mogelijk om nieuwe kaarten aan je collectie toe te voegen. Ook kun je je eigen digitale portemonnee open trekken. Het hoeft nooit, de mogelijkheid is er. Hier ligt meteen hetgeen wat Hearthstone zo aantrekkelijk maakt. De game is volledig gratis te downloaden en te spelen, maar door het willen verzamelen van alle kaarten (het Pokémon-principe), blijf je maar doorspelen. “Even een potje spelen” resulteerde hier dan ook vaak in sessies van uren achter elkaar.
Het allermooiste is dat de instap zo laag ligt. Iedereen zou kunnen beginnen met Hearthstone, of je nu kennis van de Warcraft-legende hebt of niet. In haar basis is het dan ook een simpel spelletje. Tijdens jouw beurt leg je de mogelijke kaarten op tafel en vecht je. Daarna wacht je op de move van de tegenstander waarna jij weer mag. Een potje duurt een minuutje of tien. Een goede tegenstander kan dit verdubbelen. Laat die hersens van je maar eens werken.
Het is ongelooflijk hoe leuk het is om Heartstone: Heroes of Warcraft te spelen. Waar ik nooit interesse heb gehad in dergelijke kaartgames, lukt het Blizzard om binnen minuten ervoor te zorgen dat je avond na avond achter je computer zit. Visueel oogt de game leuk, de humor is op zijn plek en de uitdaging is er altijd.
