Eerder deze maand maakte Nintendo bekend dat er nog voor het begin van volgend jaar een Mario Kart-game voor smartphones en tablets gaat verschijnen. Hoewel het natuurlijk ontzettend vet is dat we (waarschijnlijk) binnen een jaar met een simpel appje op onze telefoon kunnen Mario Karten, was er eigenlijk een ander gevoel dat veel sterker bij mij naar boven kwam. Heeft Nintendo nog wel nieuwe smartphone-games nodig?
Het is bijna drie jaar geleden dat Nintendo aankondigde dat er games van het Japanse bedrijf uitgebracht zouden gaan worden voor smartphones. Enerzijds was het ongelofelijk dat een stug bedrijf als Nintendo, dat haar eigen creaties eigenlijk nooit naar andere platformen bracht, deze stap nam. Anderzijds was de publieke opinie dat men eigenlijk geen keuze had. De 3DS liep op zich nog prima maar had wel zwaar te lijden van de concurrentie van iOS en Android. Qua thuisconsoles was het een ander verhaal. Toentertijd zat de Wii U midden in haar lifespan en was al pijnlijk duidelijk geworden dat die console de verwachtingen van zowel consumenten als van Nintendo zelf bij lange na niet waarmaakte.
Er moest iets gebeuren. Nintendo had al vaker dipjes gehad in populariteit en was die dipjes altijd op de een of andere manier weer te boven gekomen. Meestal door gewoon zichzelf te blijven, of beter gezegd: eigenwijs. Gewoon alles op een eigen manier blijven doen en vooral zich weinig aantrekken van de publieke opinie. Of het toetreden tot de markt der mobile gaming iets uit de eigen koker van de Japanners was of dat ze zich toch een beetje met de rug tegen de muur voelden staan, zullen we waarschijnlijk nooit te weten gaan komen. Feit is echter dat ongeveer een half jaar na de aankondiging het eerste smartphone-product van Nintendo digitaal verkrijgbaar was.
De naam ‘Miitomo’zegt je misschien nog wel wat. De eerste echte Nintendo-app was geen game, maar meer een soort Nintendo-versie van een sociaal netwerk. Uiteraard met de koddige Mii’s in de hoofdrol. Leuk idee misschien en het toonde in ieder geval qua techniek aan dat Nintendo het best voor elkaar kon krijgen om een leuk stukje software voor andere mobiele hardware te schrijven, maar een game was het natuurlijk nog allerminst.
Daar kwam verandering in met de release van Super Mario Run halverwege december 2016. Deze endless runner met Mario in de hoofdrol toonde aan dat Nintendo allerminst vastgeroest zat in haar eigen concepten en weldegelijk een toffe vertaling van klassieke Nintendo-gameplay naar vlotte, hedendaagse smart device-gameplay kon vertalen. Hetzelfde gold voor de Fire Emblem- en Animal Crossing-spinoffs die inmiddels verkrijgbaar zijn. Nintendo lijkt het trucje al wel door te hebben.
Inmiddels zijn we slechts een (ruim) jaar na de verschijning van de eerste échte Nintendo-game voor mobiele platformen verder en is de stand van zaken compleet anders dan pak ‘m beet veertien maanden geleden. De underdog-positie die Nintendo ten tijde van de release van Super Mario Run had, is zo goed als verdwenen. De Switch, die destijds al wel aangekondigd maar nog niet uitgebracht was, is een doorslaand succes gebleken en de consoles zijn bijna niet aan te slepen. Er heerst weer een positieve vibe rondom Nintendo; het is hip om een Switch te hebben. Om zieltjes te winnen hoeft Nintendo dus geen games meer naar mobiele platformen te brengen. Met de nadruk op hoeft.
Want eigenlijk is het best verstandig om de Nintendo-buzz zoals die momenteel heeft zo veel mogelijk te blijven voeden. Switch-bezitters kunnen natuurlijk gevoed worden door het uitbrengen van toffe games voor de console, maar voor mensen die (nog) geen Switch hebben, kan het natuurlijk geen kwaad om ze verder te verleiden door hen te laten zien wat de Nintendo-magie allemaal voor ze in petto kan hebben. Als je een Nintendo-game tegenkomt op je telefoon waarvan je van tevoren nooit gedacht had dat je ‘m tof zou vinden, is de kans natuurlijk groter dat je een Switch koopt dan wanneer je straal langs een schap vol met Switches loopt in de winkel.
De kunst is echter om het op een ongedwongen en positief opbouwende manier te blijven doen. Zonder een pay-to-win discussie los te laten barsten, gewoon door iemand te laten verlangen naar het verder spelen van de betreffende game. En dat is iets waar Nintendo van nature sowieso erg goed in is.
Hoewel Nintendo de publiciteit die het publiceren van smartphone-games tot gevolg heeft misschien niet meer echt nodig heeft, blijft het wel goed van pas komen. Alle vorm van publiciteit die te krijgen is, is meegenomen. Er zullen altijd mensen blijven die in eerste instantie helemaal niet met het idee rondgelopen hebben om een console van Nintendo te kopen, terwijl na een speelsessie van bijvoorbeeld een smartphone-game ineens het vuurtje verder aangewakkerd kan worden. Ik ben benieuwd wat Mario Kart Tour voor game gaat worden en misschien nog wel nieuwsgieriger naar wat Nintendo in de (nabije) toekomst nog van plan is met betrekking tot smartphone-gaming.
