Oreshika Tainted Bloodlines Review

Oreshika Tainted Bloodlines Review

Leek de PlayStation Vita vorig jaar nog het platform van de indiegames te gaan worden, nu staat de handheld van Sony er toch heel anders voor. De laatste tijd blijven er namelijk maar Japanse RPG’s uitkomen voor de Vita. Als je fan bent van het genre kan je dan ook haast niet meer om de aanschaf van een PS Vita heen. Recentelijk is de verzameling uitgebreid met de titel Oreshika Tainted Bloodlines en ik mocht kijken of dit een waardige aanvulling is.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen groot fan ben van JRPG’s. Dat komt vooral door de typisch Japanse stijl die me totaal niet aanspreekt. Op de een of andere manier word ik daar altijd een beetje kriegelig van. Getekende vrouwen met nét iets te weinig kleren, mannen die proberen eng te kijken en de stemmen die totaal niet passen bij de Engelse ondertiteling. Je zou zeggen dat ik dus niet de geschikte persoon ben om een game als Oreshika Tainted Bloodlines te testen, maar daar denk ik anders over. Weet zo’n game mij namelijk langer dan een uurtje te boeien, dan doet het namelijk iets heel erg goed. En dat is dus weldegelijk aan de hand bij deze game! Nadat ik me door de eerste menu’s en het introfilmpje had geworsteld (ik snapte er werkelijk helemaal niks van) kon ik eindelijk echt iets gaan doen en ontvouwde zich een verrassend leuke game.

Over het verhaal zal ik niet teveel woorden vuil maken, aangezien ik het zelf op internet op heb moeten zoeken. Het belangrijkste dat je moet weten is dat je jouw clan aan het managen bent en er zo nu en dan op uit trekt om een kerker te veroveren. Kleine kanttekening: je clanleden kunnen niet ouder dan twee jaar worden. Gelukkig zijn er goden (natuurlijk) die er voor zorgen dat je nieuwe clanleden krijgt. In het managen van de clan kan je zoveel tijd steken als je zelf wilt. Ben je echter net zo ongeduldig als ik dan is het goed om te weten dat er een vrouwtjeswezel (juist) in de game zit die je veel van deze taken uit handen kan nemen. Zo houdt deze assistente de agenda in de gaten, zodat je geen evenementen hoeft te missen. Maar ze geeft je ook advies over het kopen van nieuwe uitrustingen. Heel handig, want zo hoef je daar zelf niet al teveel over na te denken. Voor de liefhebber is het natuurlijk altijd mogelijk om zelf deze (bij)zaken te managen, maar dat gaat je wel extra tijd kosten. Aan de andere kant zal dit je waarschijnlijk wel wat opleveren, want ik kan me voorstellen dat de wezel niet altijd het beste advies heeft.




Het vechten in de kerkers gaat volgens het bekende turn-based principe. Je loopt een tegenstander tegen het lijf en gaat deze in een kleine arena proberen een kopje kleiner te maken. Dat doe je met een team van drie clanleden die je van te voren hebt samengesteld. Elk lid heeft zijn eigen specialiteit, dus daar zal je goed gebruik van moeten maken. Wat je krijgt als je de tegenstander verslaat bepaal je zelf. Voor het gevecht draait er namelijk een slotmachine in beeld (logisch) die bepaald wat je kunt winnen. Het voordeel is dat je meteen ziet waar je voor vecht. Het nadeel is dat het nog moeilijker wordt om de meer zeldzame voorwerpen te vinden. Maar goed, als je op dezelfde manier als mij door zo’n spel gaat dan heb je daar weinig erg in. Dan ga je er voor om in de beschikbare tijd zoveel mogelijk van de vijanden kort en klein te slaan. Wat je daarvoor hebt gekregen zie je later wel weer. Misschien dat die wezel je dat dan wel kan vertellen.

De meeste Japanse games die op mijn Vita zijn gepasseerd hadden altijd graphics van enkele jaren terug. Meestal had ik het idee naar een variant op de eerste Pokémon-games te kijken. Oreshika Tainted Bloodlines weet zich hierin op een positieve manier te onderscheiden. De game kent nog steeds de schaars geklede dames en heren (uiteraard), maar als je door de kerkers loopt doen de graphics een beetje cellshaded aan. Het oogt lekker fris en geeft je het idee dat je een Vita-waardige game aan het spelen bent. Ok, het ziet er niet altijd even scherp uit, maar de Japanse sfeer komt duidelijk naar voren. De kleuren komen ook goed tot hun recht op het kleine scherm van de Vita. En als je dit nou graag met je vrienden wilt delen dan kan je zelfs een screenshot maken en deze in de game direct op Facebook en Twitter plaatsen. Maar dat zou ik alleen doen als je vrienden ook fans zijn van het genre.

Ondanks dat ik niet zoveel heb met JRPG’s wist Oreshika Tainted Bloodlines me toch een paar leuke speeluurtjes te geven. Met name de vrouwtjeswezel die alles voor je doet (zoals het hoort) en de moderne graphics wisten er voor te zorgen dat ik deze game niet na het eerste uur al opzij legde. Deze game is dus zeker geschikt voor de gamer ook een keer een Japanse RPG wil proberen. Maar ook de doorgewinterde RPG-gamer, die graag alle touwtjes in handen wil houden, kan zich hier prima mee vermaken.

[review pros=”+ Mooie graphics
+ Wezel als assistente
+ Voelt modern aan” cons=”- Verhaal niet te volgen voor niet-sprekers” score=75]

Stond aan de babywieg van GameParty en is verantwoordelijk voor de gehele website. Noem het de grote eindbaas.