Zat ik me vorige week nog te vergapen aan de nieuwe HD-graphics van het verder tien jaar oude maar prachtige The Wind Waker op de Wii U, deze week ben ik nog verder terug in de tijd gegaan met Zelda II: The Adventure of Link. Deze game dateert alweer uit 1988 en is zonder HD-graphics nu te vinden in de Virtual Console van de Wii U. Weet deze game 25 jaar na zijn release nog te overtuigen?
In de afgelopen maanden heb ik al vele retro-games mogen testen in de Virtual Console op de Wii U. Daarbij werd me maar al te duidelijk dat niet elke game de tand des tijds goed heeft weten te doorstaan. Natuurlijk zijn de graphics verouderd, maar daar kan je goed doorheen kijken. Wat wel opvalt is dat de gameplay van sommige games echt verouderd is en niet meer van deze tijd. Aan de andere kant zijn er ook genoeg retro-titels met tijdloze gameplay die ook voor de jongere gamers van nu nog interessant zijn. Denk aan de klassieke Mario-games, maar ook aan de klassieke Zelda-titels. Ook het tweede deel van de Zelda-serie valt hieronder, want de gameplay staat nog als een huis.
Tegenwoordig volg je Zelda vanuit het derdepersoons perspectief, maar bij de eerste Zelda-games was dat nog niet het geval. Bij Zelda II zijn er twee camerastandpunten: van bovenaf en vanaf de zijkant. Als je met Link door de wereld aan het lopen bent zal je alles van bovenaf bekijken. Je hebt dan een goed overzicht van wat er om je heen gebeurd en welke kant je op kan. Zodra je een grot of een gebouw in loopt verandert het standpunt naar dat van een platformgame. Je ziet dan alles vanaf de zijkant en de gameplay is meer actiegericht, zoals dat hoort bij een platformgame. Deze twee camerastandpunten voelen erg natuurlijk aan, ook al was het hier voor het eerst geïntroduceerd in de Zelda-serie. De wereld van Zelda II is trouwens lekker groot en weet je prima te vermaken. Daarbij helpt het ook dat je steeds een beetje in de juiste richting wordt gestuurd. Als je de paden een beetje volgt blijf je goed op de hoogte van je doel in het spel. Praat daarbij ook met de verschillende mensen die je tegenkomt en het verhaal wordt netjes voor je uit de doeken gedaan. Een leuke en interactieve manier om het doel in zicht te houden, zodat je niet teveel aan je lot overgelaten wordt.
Zoals ik al vaker heb gemerkt bij de retro-games die in de Virtual Console verschijnen, is ook Zelda II een pittige game. Ik ben er nog niet over uit of we tegenwoordig verwend zijn door makkelijkere games of dat het aan mijn eigen skills ligt (ik vermoed het eerste), maar feit is dat dit geen game is waar je even makkelijk doorheen wandelt. In het begin versla je de meeste monsters en andere tegenstanders nog vrij gemakkelijk, maar in de loop van het spel word het toch een stuk pittiger. In de platform-levels zal je daarbij ook nog goed op je timing en sprongen moeten letten om tijdens je tochten niet per ongeluk in een afgrond te vallen. Het advies is dan ook om goed gebruik te maken van de save-optie die de Virtual Console je hier kan bieden. Dit geeft je de mogelijkheid om gebieden makkelijker te verkennen, omdat je niet bang hoeft te zijn om helemaal opnieuw te beginnen. Sommige mensen vinden dit misschien een vorm van vals spelen, maar voor een game als deze maak je er graag gebruik van.
Alles bij elkaar is Zelda II een leuke game om weer eens op te pakken. De game is hier en daar behoorlijk pittig, maar biedt je genoeg vermaak. Het enige probleem is dat de game nu tegelijk met The Wind Waker HD verkrijgbaar is voor de Wii U. Natuurlijk is er een (behoorlijk) prijsverschil tussen beide titels, waardoor een directe vergelijking eigenlijk niet op gaat, maar dat houdt me niet tegen. Als je zou moeten kiezen tussen deze twee games dan zou ik je adviseren om voor The Wind Waker HD te gaan. Dat is namelijk een game die na tien jaar nog steeds staat als een huis en met de nieuwe graphics er weer lekker fris uit ziet.
Voor de echte Nintendo- en Zelda-fans is Zelda II een prima game om op hun Wii U te downloaden. De graphics zijn behoorlijk verouderd, maar dat is nergens echt storend. Wat wel storend kan zijn is de hoge moeilijkheidsgraad, maar ik denk dat fans dit vooral als ‘uitdagend’ zullen ervaren. Zelda II is dus een prima game, maar komt voor mij totaal niet in de buurt van The Wind Waker HD. Heb je de keuze? Ga dan voor die tweede.
[review pros=”+ Gameplay staat als een huis
+ Goede combi van vrijheid en verhaal” cons=”- Behoorlijk moeilijk
– The Wind Waker HD is beter” score=70]
