Zombie Army Trilogy Review

Zombie Army Trilogy Review

Ok, ik weet hoe dit spelletje werkt, hier ben ik al geweest. Ik heb mijn betrouwbare sniperrifle in de hand, altijd garant staand voor een kogel die in heerlijk slow motion zich een weg door mijn tegenstander boort. Ik leg aan en mik zoals gewoonlijk op de edele delen van de Nazi die op me afkomt. Ik haal de trekker over, me klaarmakend op de exploderende kloten die onherroepelijk op het scherm terecht gaan komen… en niks gebeurd. What the… Die was toch echt wel raak! Ik mik paniekerig opnieuw en raak Fritz in de borstkas. Aargh, hij blijft gewoon op me af komen, hij is een meter van me verwijderd en ik ren weg als een gillend schoolmeisje. Ik prevel een kort schietgebedje, mik op het hoofd en hoor uiteindelijk de bevredigende spletsj van een ontploffende schedel. Nazi Zombies, ze voelen zich heel wat, maar een kogel voor de kop stopt ze uiteindelijk wel in hun ganzenpas.

Zombies hebben de afgelopen jaren met veel gegrom de scepter van ‘Den Duits’ overgenomen als meest gebruikte vijand in videogames, dus toen ik een game zag aankomen met de titel Zombie Army Trilogy schoot ik toch even in de lach. Niet dat het onheilig verbond tussen de twee schlemielensoorten zo opmerkelijk is, ze vormen een essentieel onderdeel van één van de populairste Call of Duty modes sinds jaren, maar toch. Zombies met een Duitse tongval, het blijft op de lachspieren werken. Grappige titel terzijde is het toch belangrijk om even aan te stippen wat je exact in huis haalt met deze game. Nazi Zombie Army 1 en diens sequel zijn op zichzelf staande add-ons voor Sniper Elite V2 die voorheen enkel op pc verschenen zijn. Beiden lijken een samenraapsel van een goeie mod en een goeie grap in de zin dat de mechanismen en veel van de omgevingen uit V2 als basis genomen werden en er dan gewoon een hoop zombies ingegooid werden. Het uitgangspunt is simpel. Der Fuhrer staat met zijn rug tegen de muur in een verliezende oorlog, en besluit zichzelf het hoekje om te helpen in zijn bunker, ondertussen zijn laatste troefkaart uitspelend. Hij ontketent een leger van gesneuvelde soldaten die Duitsland onder de voet lopen en het is jouw taak om die plaag een halt toe te roepen. Klinkt als een erg simpel uitgangspunt, en dat is het ook. Het is een compleet van de pot gerukt B-film ideetje dat net als een Grindhouse film vol overdreven gore en idiote situaties zit. Het sfeertje werkt meer dan behoorlijk voor de game.

Dat de games gebasseerd zijn op Sniper Elite V2 is tijdens het spelen overduidelijk en dat is op sommige vlakken een zegen en op andere een vloek. Wat je de game in elk geval niet kan aanwrijven is dat het snipen niet leuk aanvoelt, dat is bijvoorbeeld al van in het begin duidelijk. Initieel krijg je misschien het gevoel dat zombies totaal niet compatibel zijn met de gameplay van Sniper Elite. Traag sluipen en rustig het perfecte schot afwachten zit er echt niet in wanneer die hufters met een totaal gebrek aan zelfbehoud op je afstrompelen omdat ze een aperitiefhapje in je zien. Je krijgt dus echt het gevoel dat je met je sniperrifle in de knoei zit, en dat je paniekerig aan het mikken moet slaan omdat je de tijd niet hebt om het perfecte schot te kiezen. Daar zit een deel van de charme in, is het niet? Je hebt het lange afstandswapen bij uitstek en staat tegenover een horde eikels die niet kan wachten om up close and personal te komen om je van je hersenen te ontdoen. Het zorgt voor gameplay die af en toe de hartslag doet verhogen, dat is duidelijk. Je gaat je best doen om de zombies al van zo ver mogelijk vlotjes neer te leggen, proberen om er meerdere met één kogel te stoppen zelfs, en wanneer ze toch dichtbij komen, dan schakel je over op je secundaire wapen om ze op een shotgunshell of machinegeweervuur te trakteren. Is dat leuk? Reken maar van jawohl, en gelukkig maar want meer doe je ook echt niet in deze game.




Er zit een achievement/trophy in de game die je beloont voor het vijfhonderdste headshot dat je maakt in de game, iets dat er dankzij de killcam waar de reeks bekend voor staat, nog steeds zalig goor uitziet en die haal je ruim voor het einde van de game echt wel. Of die repetitie een probleem is hangt een beetje af van hoe je de game gaat spelen. Ga je het op je ééntje aanpakken in een uitgebreide speelbeurt? Ik wens je veel sterkte. Niet alleen gaat de verveling na lange speelsessies op de loer liggen, het kan ook best wel eens een pittige bedoening worden. De game is een beetje opgebouwd zoals Left 4 Dead, wat betekent dat je van safe house naar safe house trekt en tussen die veilige havens in ligt er heel wat ondoods op de loer. De levels, die elk rond de vijfenveertig minuten duren zijn veel te lang en regelmatig krijg je te maken met een difficulty die bokkensprongen maakt. Het kan mateloos frustreren als je al veertig minuten aan het ploegen bent om dan op het eind van een level vast te lopen op een gemuteerde superzombie die het boze Duitse broertje van de Nemesis uit Resident Evil blijkt. Wanneer je dan een heel eind teruggezet wordt naar een vorig checkpoint krijg je enkel nog dat Youtubefilmpje in gedachten waarin Hitler 10 minuten lang nein nein nein staat te schreeuwen. Gelukkig heeft de game een stevige co-op mode in huis die je toelaat om het Nazi gespuis met tot drie vrienden te lijf te gaan. De creepy sfeer van in je eentje te spelen tegen de ondode overmacht ruil je dan gewoon in voor de fun van met vrienden een heleboel strompelende Fritzen op lood te trakteren. Wanneer je samen met vrienden speelt, lekker ouwehoerend over de headset, maakt het herhalende karakter van de gameplay uiteraard ook een stuk minder uit.

Hold up. Ik had het over Nazi Zombie Army 1 en 2, waar slaat die trilogy dan op? Daar waar de eerste twee games hier in de vorm van een remaster gepresenteerd worden, krijg je in dit pakket ook een gloednieuwe derde Zombie Army game voorgeschoteld. Dit derde deel is recent ontwikkelt en neemt de mechanismen van Sniper Elite 3 als basis. Maakt dat veel uit? Het is in elk geval het leukste deel van de drie om te spelen. Daar waar de levels gebaseerd op V2 toch wel erg lineair zijn qua design, heb je in deeltje drie een hoop meer open omgevingen, npc’s om het verhaal te omkaderen en nieuwe features zoals zombie-vallen. Net zoals Sniper Elite 3 een duidelijke verbetering was ten opzichte van de voorganger is Nazi Zombie Army 3 duidelijk het beste deel uit de reeks en de game die het best uit de verf komt om in je eentje te spelen. Dit derde deel heeft duidelijk ook de beste graphics van de drie, gebouwd op de engine van de vorig jaar verschenen game. Dat je niet hoeft te wachten maar meteen deeltje drie in het menu kan selecteren, is mooi meegenomen.

Nazi Zombie Army trilogy zal niet lang blijven hangen in het collectieve geheugen, maar heeft zeker zijn kwaliteiten. De gameplay is, zeker in de eerste twee delen, aan de eentonige kant, maar een solide co-op mode kan veel van die herhaling en rare pieken in de moeilijkheidsgraad opvangen. Het derde deel is dan weer kwalitatief het sterkste van het pakket en meer dan leuk genoeg om in je eentje te spelen. Top dat alles af met de obligate hordemode die je samen met je vrienden kan spelen en het grappigste gebruik van de Dualshockspeakers in tijden (uuuuurgh!!!) en je hebt een gamepakketje dat moffen zouden omschrijven als grundlich.

[review pros=”+ Lekker idioot idee
+ Co-op!!
+ Deel 3 is oprecht goed” cons=”- Deel 1 en 2 tikje verouderd qua lineariteit en moeilijkheidsgraad
– Erg repetitief in je eentje” score=70]

Iedere gamesite heeft die ene toffe, lieve meid nodig die te porren valt voor de schattige platformgames. Hier bij GameParty moeten we het echter nog steeds met Eefje stellen. Een inktzwart gevoel voor humor, ietwat van een grote bek en een voorliefde voor de meest gewelddadige games die je kan bedenken. Dat is Eefje in een notendop.