Tomb Raider Definitive Edition Review

Tomb Raider Definitive Edition Review

Stel je dit even voor: next-gen en Lara. Ik gun je even een moment om het je in te beelden… Ja? Heb je het in je hoofd? Ik denk dat iedereen het met mij eens is dat dit dé ideale combinatie is sinds discodip op je roomijsje. Ontwikkelaar Crystal Dynamics en uitgever Square Enix stellen ons niet teleur. Na het fantastische deel op de PS3, Xbox 360 en PC vroegen we ons af hoe het nog beter kon op de next-gen. Zonder twijfel kan ik melden dat ze dit met verve hebben overtroffen. Het is geen kleinschalige update, geen grafisch laagje wat ze over de game trekken, het is een volledig nieuwe ervaring.

Wie Tomb Raider op de PS3, Xbox of PC heeft gespeeld, weet hoe fantastisch de game is. Op de PS4 komt daar nog even een schepje bovenop. Het zit ‘m in de kleine details, zoals de ogen die veel sprekender zijn. Er zit angst in, of juist opluchting. Ook Lara’s lichaamstaal spreekt boekdelen. Je ziet dat ze het koud heeft, of bang is voor wat gaat komen. De sfeer van de game is enorm goed. Het zijn bijvoorbeeld ook niet alleen de bladeren die bewegen, maar ook de takken in de bomen die door de wind heen en weer worden geblazen. Soms baan je je een weg door grotten, waar je je hoofd nog maar net boven water kan houden, met een fakkel in je hand en zie je de vlammen tegen het steen uiteenlopen. Het ziet er echt uit. Het voelt echt. Het speelt echt. Het eerste halfuur van de game weet je niet wat je meemaakt. Ik zit persoonlijk nog steeds in de wauw-fase van de huidige generatie consoles en deze game versterkt dat gevoel alleen nog maar meer.

Als Lara strand je dit keer op een eiland ergens in de buurt van Japan. Je lijdt schipbreuk en slaat overboord terwijl je op zoek bent naar het verloren koninkrijk Yamatai. Als jij en je team een beetje bij zinnen komen worden jullie gelijk in de kraag gevat en gevangen genomen. Maar Lara is Lara niet als ze zich natuurlijk uit deze benarde positie weet te bevrijden. Met ogenschijnlijk gemak ontdoet ze zich van haar boeien en staat ze middenin een grot gevuld met doodskoppen en altaars. De toon van de game wordt gelijk gezet. De omgeving is vaak vies en smerig, nat en koud, bar en slecht. De natuur houdt flink huis op het eiland waar Lara haar gezelschap probeert te redden. Naarmate de game verstrijkt word het ook steeds meer luguber. Zo zit Lara niet alleen onder de modder, schrammen en wonden, maar op een gegeven moment ook onder het bloed. Ja, het is met recht een volwassen versie van Tomb Raider te noemen.

Wat ik miste in de game was het oeroude speur- en puzzelwerk. De game is niet moeilijk, je loopt er gemakkelijk doorheen. Dat is in principe geen probleem want dan blijft de game lekker vlot, maar je verwacht van Tomb Raider dat er veel uitzoekwerk in zit. Dat valt dus een beetje tegen. Het valt ook wel op dat de game door Square Enix wordt uitgebracht, het heeft namelijk een redelijk Aziatisch tintje. Natuurlijk speelt het zich in Japan af, maar je merkt het vooral aan de karakters. Zelfs Lara ziet er iets te Japans uit. Het doet niks af aan het feit dat het een fantastische game is, maar op haar stem na is Lara geen Britse babe meer. Babe is overigens nog steeds wel de juiste benaming voor haar. Ze ziet er ook hier weer heerlijk uit, met gelukkig beter anatomisch correctere borsten (want het werd toch iets teveel van het goede). Helaas zijn er weinig momenten in de game dat ze er echt stralend uitziet want ze krijgt het een na het ander te verduren. Ze trekt het ongeluk wel aan en is zo vaak besmeurd met bloed en lelijke schrammen op haar gezicht.

Een ijzersterke reeks die eventjes niet zo goed scoorde als voorheen, is nu weer helemaal terug met Lara Croft en haar boobs in full HD 1080p. Dit is een titel die niet mag ontbreken in je verzameling en die je eigenlijk nog een keer moet spelen, zelfs als je de versie op de PS3 of Xbox al hebt gespeeld. Het voelt als een compleet andere game met meer emotie, meer inlevingsvermogen en cameraposities op alle rondingen van Lara die we zelf niet beter hadden kunnen bedenken. Laat Crystal Dynamics en Square Enix maar snel weer gaan werken aan een volledig op next-gen gebaseerd vervolg. Lara is terug mensen. En hoe!

[review pros=”+ Grafisch overweldigend
+ Spanning, sensatie, angst, gevoel, inlevingsvermogen
+ Lara ‘jummie’ Croft” cons=”- Weinig zoek- en puzzelwerk
– Iets te Aziatische stijl” score=89]

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.