Ik speel nog steeds…. Life is Strange!

Ik speel nog steeds…. Life is Strange!

Soms weten games je niet te pakken tijdens hun promotionele momenten. De eerste trailers, de nieuwtjes in de media. Games waarvan je weet dat ze niets voor jou zijn. Dat je ze niet wilt spelen. Het is juist dan zo interessant als een game je daarna toch weet te verrassen. Ik maakte dit mee met Life is Strange.



Ik ben gek op de games van Telltale. The Walking Dead, Batman, Guardians of the Galaxy, Game of Thrones, ik heb ze allemaal van voor tot achter uitgespeeld. De verhalende manier waarop de ontwikkelaar haar games presenteert wist bij mij de juiste klik te maken. Door veel in videovorm te tonen (en dus de gameplay weg te halen bij de speler), wist Telltale haar personages, omgevingen en verhaallijnen dermate interessanter en intenser uit de voeten te laten komen. The Walking Dead was dan ook een emotionele rollercoaster. Life is Strange bewandelde eenzelfde pad, maar wist me niet te grijpen. Waar de games van Telltale situeren in universa waar ik gek op ben, draaide Life is Strange om een tienermeisje op een school. Niet boeiend.




Toch, een tijdje terug was het gehele Life is Strange-seizoen in de aanbieding op Xbox. De vijf afleveringen konden van mij zijn voor het luttele bedrag van vijf euro. En hoewel mijn interesse totaal niet gewekt was, was het collega Eefje die aan bleef dringen dat ik een aanschaf echt moest overwegen. En, om haar blij blij te maken, besloot ik die vijf euro’s neer te leggen en de game te downloaden. Nadat ik de eerste aflevering tot een einde had gebracht wist ik dat ik geen spijt ging krijgen. Waarom had ik dit spel eerder zo genegeerd? Waarom deed dit mij niets? Geen idee, en ik had geen tijd om er over na te denken. Life is Strange wist me te pakken en niet los te laten. Het duurde dan ook niet lang voordat ik het gehele seizoen tot een einde had gebracht.

Al snel kwam ik er achter dat de school waar het hoofdpersonage haar verhaal liet vertellen helemaal geen goede plek was. Er waren relaties met vriendinnen, zoals met Chloe, haar beste vriendin. Maar wanneer jij, Max, krachten lijkt te krijgen waarmee de tijd beïnvloed kan worden, lijkt de game te veranderen in een puzzel waarin je de tijd moet buigen naar jouw wensen. Ja, in de opzet is Life is Strange hetzelfde als die games van Telltale en speelt zich veelal een video voor je neus af. Maar jij moet tussen deze filmpjes door de keuzes maken, de tijd gebruiken om de beste uitkomst te creëren. Om mensen blij te maken, relaties te verbreken of zelfs doden terug naar de kant van de levenden te halen. En dan is er ook nog eens een gigantische dreiging voor de stad waar je in woont. Behoorlijk heftige content voor een game die oogt als een tienermeisjes simulator.

https://www.facebook.com/wreakinghavocgaming/photos/a.1937424529828347.1073741828.1937410026496464/1995835827320550/?type=3&theater

Wat gaat er gebeuren wanneer je te veel met de tijd speelt? Kan Max het lichamelijk wel aan? Wanneer is genoeg genoeg? Wanneer draai je de tijd nog eens terug om iets voor jou beter te maken? Hoeveel invloed heeft dit op mensen om je heen? Op momenten moet je bijzonder zware keuzes maken, met nog verschrikkelijkere consequenties. Inderdaad, exact zoals in een game als The Walking Dead. Ik zat soms met open mond naar mijn tv te staren, met hartkloppingen in m’n keel. Ja, deze game greep me naar m’n keel. Ik begon om Max te geven. Ik maakte van Chloe mijn vriendin. Haar zware jeugd kon beter. Ik kon met de tijd spelen, toch?

De presentatie van de game zorgde er ook voor dat ik steeds verder wilde gaan. Met fletse, wazige graphics (in een zeer positieve manier) presenteerde ontwikkelaar Dontnod een serene wereld waarin een rustgevende soundtrack mij precies in de juiste mood wist te brengen. Door te ontdekken, buiten de standaard paden te treden, wist de ontwikkelaar mij (door middel van er achievements aan te hangen uiteraard) meer te laten ontdekken dan dat ik normaal in een dergelijke game zou doen. Ja, Life is Strange heeft me uiteindelijk tien uur bezig weten te houden. En dat voor vijf euro. Ik ben Eefje eeuwig dankbaar. Ik ben aan het wachten tot Life is Strange: Before the Storm met al haar episodes beschikbaar is om weer terug te gaan naar deze ervaring.

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.