Met Splatoon zet Nintendo een nieuwe IP neer op hun niet-zo-heel-goed-verkopende console. De demo gaf al een goede indruk van deze kleurrijke inkt-shooter voor de Wii U en maakte duidelijk dat de game de typische Nintendo-behandeling heeft ondergaan. Vrolijke kleurtjes, gekke stemmetjes en niet teveel geweld. Dat klinkt als een game die goed past bij het Nintendo-publiek, maar gaat dit de game worden waar iedereen massaal een Wii U voor in huis gaat halen?
Dat Nintendo je mooie singleplayer-avonturen kan laten beleven wisten we natuurlijk allang. Dat is zo ongeveer waar ze groot mee zijn geworden. Toch merk je bij Splatoon heel duidelijk dat het zwaartepunt op de multiplayer ligt. De singleplayer is namelijk een samenraapsel van de bekende elementen van andere Nintendo games: een platformgame met de nodige puzzelelementen die steeds iets lastiger worden. Zo zal je in het begin bijvoorbeeld inkt op een muur moeten schieten om op een hoger gelegen platform te komen. Iets verderop beweegt er echter een stuk van de volgende muur of loopt er een robot die jouw inkt opzuigt. Het is het bekende werk. Ook de eindbazen die je tegenkomt zijn leuk bedacht, maar zijn niks nieuws onder de zon. De singleplayer zit gewoon degelijk in elkaar, je zult je er best even mee kunnen vermaken, maar het wist mij niet lang geboeid te houden. Gelukkig is het geen verplichte kost om aan de multiplayer te kunnen beginnen.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Splatoon draait namelijk vooral om die multiplayer. Twee teams van ieder vier spelers nemen het tegen elkaar op in een digitale arena met als doel een zo groot mogelijke oppervlakte te besmeuren met inkt in de kleur van het team. Het team dat aan het einde van de ronde de grootste oppervlakte heeft geclaimd wint die ronde. Je bent dus vooral bezig om de inkt op de grond en de muren te krijgen, maar je kan ook op de tegenstanders mikken. Het verslaan van een tegenstander levert geen punten op, maar zorgt er wel voor dat je een beetje extra tijd hebt om de omgeving verder te kleuren. Doordat het niet om de ‘kills’ gaat is de instapdrempel van de multiplayer lekker laag. Je hebt immers geen buitenaardse shooter-skills nodig om punten te kunnen scoren en te kunnen winnen. De verdiende punten kan je gebruiken om nieuwe wapens en kleding te kopen. De kleding is er vooral om jezelf te kunnen onderscheiden van de rest, maar voegt verder niks toe aan de gameplay. De wapens hebben echter wel degelijk invloed op de game en bepalen mede je speelstijl. Ga je met de Splat Roller voor de directe confrontatie of blijf je liever op een afstandje met de Splat Charger? Als je meer ervaring op doet in het spel en de verschillende wapens leert kennen, ga je ook merken dat je ondanks de lage instapdrempel wel degelijk beter kan worden in bepaalde aspecten van het spel. Dat zorgt er voor dat de multiplayer langer leuk blijft om te spelen.
Bij een standaard online multiplayer-potje wordt je dus met zeven willekeurige andere spelers door de game bij elkaar gezet. Daarbij ontbreekt echter de optie om via een headset contact met elkaar te hebben. Hierdoor ga je meestal als een kip zonder kop aan de slag en is er van enige vorm van tactiek geen sprake. Voor de meer casual gamer zal dit geen probleem zijn, maar als je Splatoon actief in teamverband wil gaan spelen dan is dit wel een gemis. Het aantal maps is ook nog behoorlijk beperkt, maar gelukkig zijn ze wel van goede kwaliteit en worden er later via DLC meer maps toegevoegd. Doordat je je bijvoorbeeld via de inkt ook via muren kunt verplaatsen is het mogelijk om ongezien snel aan de andere kant van de map te komen of een tegenstander ineens in zijn rug te verrassen. Dat maakt de multiplayer ook het leukste, doordat het heel anders is dan je gewend bent van de ‘standaard’ teambased shooters. Daardoor spreekt het een bredere doelgroep aan, maar zullen ook de meer diehard multiplayer-gamers zich hier mee kunnen vermaken. Het is wel jammer dat de offline multiplayer beperkt is tot één-tegen-één, want dat is duidelijk minder leuk om te spelen dan de vier-tegen-vier modus. Daarmee is het geen echte partygame, zoals een Mario Kart.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Wat in het voordeel van Splatoon spreekt is het gebruik van de Gamepad. Zoals verwacht mag worden van een Nintendo-titel weet het extra scherm echt een meerwaarde te bieden. Op het scherm zie je tijdens multiplayer-potjes namelijk een plattegrond van het level. Je kunt precies zien hoe de kleurverdeling op dat moment is en wat een goede locatie is om nog wat extra inkt met jouw kleur te droppen. Aangezien het in dit spel gaat om de grootte van de oppervlakte is dit dus echt een goede toevoeging. Als je in de lobby van de game rondloopt zie je ook een plattegrond op je gamepad en kan je die gebruiken voor diverse shortcuts en menu-opties. Zo hoef je niet het spel te verlaten om even de controls aan te passen. En zit je in een multiplayer-lobby te wachten op andere spelers? Dan kan je op de Gamepad een geinige minigame spelen om de tijd te doden. Niet heel vernieuwend, maar het laat zien dat Nintendo goed nagedacht heeft over het inzetten van de Gamepad. Op dat kleine spelletje na voelt het nooit geforceerd aan of heb je het idee dat het maar een gimmick is.
Splatoon is een hele degelijke game waarmee zowel jong als oud zich zal kunnen vermaken. De meer diehard-gamers zullen dit ook wel kunnen waarderen, want de online multiplayer zit gewoon goed in elkaar. De singleplayer is echter niet bijzonder en de offline multiplayer duidelijk te beperkt. Naar mijn mening is Splatoon dan ook geen reden om een Wii U in huis te halen, maar als je de console al hebt staan dan is een aankoop zeker het overwegen waard.
[review pros=”+ Lage instapdrempel
+ Leuke twist aan online multiplayer” cons=”-Beperkte offline multiplayer
– Singleplayer niet heel boeiend” score=70]
