A long time ago… Star Wars: Masters of Teras Kasi

A long time ago… Star Wars: Masters of Teras Kasi

Alles wat Star Wars aan weet te raken, verandert in goud. Of het nu films, comics, speelgoed of muziekcd’s zijn, alles verkoopt. En dat is heel gevaarlijk voor degene die zo’n licentie in handen heeft. Het kan dan heel makkelijk worden om veel geld te verdienen. En dan gaan er fouten gemaakt worden. Een van die fouten heet Masters of Teras Kasi.

Er zijn behoorlijk wat genres geweest waarin we Star Wars hebben aan mogen treffen. Strategische titels, afgewisseld met actievolle games. Diepgaande RPG’s met daarnaast platformers. MMO’s tot puzzelspellen. Overal heeft Star Wars voeten aan de aarde gehad. En hoewel lang niet elke game zo goed verkocht als de andere, was er een lange tijd het idee dat elke Star Wars-titel tof was. Toch begon LucasArts steeds meer steekjes te laten vallen tussen de geweldige games door. Masters of Teras Kasi was er zo een.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Het moest natuurlijk gebeuren. Je kon het verwachten. Het feit dat Star Wars het fighting-genre ging doen, had iedereen kunnen voorspellen. Een franchise gevuld met toffe personages, diverse omgevingen en iconische wapens leek er haast om te schreeuwen. En daarom gaf LucasArts in 1997 Masters of Teras Kasi. Een game die je beloofde om spannende één op één gevechten te beleven met de personages die je kende uit de bekende films. Luke Skywalker tegen Darth Vader? Tuurlijk! Boba Fett tegen Chewbacca? Waarom niet! Op papier klonk het bijzonder indrukwekkend. Niemand voorzag echter hoe ongeïnspireerd en saai het spel daadwerkelijk was.

Wanneer Darth Vader Arden Lyn, een Teras Kasi Martial Artist, inhuurt om Luke Skywalker en zijn vrienden om te leggen, weet je dat het verhaal niet al te sterk gaat worden. Want waarom zou Vader het zelf niet doen, als volleerde Sith? Gelukkig leken de modellen in het spel erg veel op die uit de films. Skywalker leek op Mark Hamill, Prinses Leia leek op Carrie Fisher. Het was een nodige link voor de Star Wars fans om te spelen en uren in de ringen te verliezen.

Teras Kasi speelde als een combinatie van Tekken en Soul Calibur. Gevechten begonnen hand tegen hand, met een besturing zoals je die kon kennen uit de Tekken-reeks. De grote verandering was echter dat je met de druk op een knop een wapen kon pakken. Hierdoor werd de Tekkenstijl vervangen door die van Soul Calibur. Het grootste verschil is echter dat het ene personage de beschikking had over een lichtzwaard, terwijl een ander een blaster in zijn handen had. En daar begon de balans ineens akelig te verdwijnen.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

De wapens reageren anders. Terwijl spelers met een lichtzwaard van redelijk dichtbij aan konden vallen, waren spelers met een schietwapen vanaf de andere kant van de ring veilig, terwijl ze bleven schieten om de tegenstander schade toe te brengen. Niet eerlijk. Helemaal niet wanneer je beseft dat de game moeilijk reageerde. In een fighter moet je binnen een halve seconde een keuze hebben gemaakt om te reageren, de knop in hebben gedrukt en het personage het uit hebben zien voeren. De personages in Teras Kasi voelden zwaar aan, reageerden traag en leken soms niet te doen wat jij wilde. Hierdoor begon je op een gegeven maar op knoppen te drukken in plaats van de combos te gebruiken. Puur omdat het eigenlijk toch niet lekker werkte.

Personages met een speciale aanval kunnen een slechte game misschien nog leuk maken. De speciale aanvallen in Teras Kasi waren alles behalve leuk. En ook niet speciaal. Zo was de speciale aanval van Boba Fett het richten met zijn blaster in de lucht. Dus wanneer je tegenstander niet sprong, had je compleet niets aan deze aanval. Daarnaast moest de aanval ook bizar goed getimed worden (herinner je je mijn relaas hierboven nog over het moeilijk reageren van de game en de traagheid van de personages?), anders had je er compleet niets aan. Thok, een ander speelbaar personage, kon dan weer vuur spugen. Dodelijk en gevaarlijk. Balans was niet te vinden.

Grafisch zag de game er voor die tijd redelijk oké uit. Dit plus het feit dat de personages goed leken, maakte het visueel leuk om de game te ontdekken. Daarnaast waren er leuke geheime vechtersbazen vrij te spelen uit de Expanded Universe, maar voordat je deze allemaal vrij had, had je de game allang in de prullenbak gegooid.

In samenwerking met DeathStar.nl

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.