Batman: Arkham Origins Blackgate – Deluxe Edition Review

Batman: Arkham Origins Blackgate – Deluxe Edition Review

Als mensen mij vragen welke nieuwe franchise van de laatste generatie mij het meeste heeft weten te bekoren, noem ik zonder enige vorm van twijfel de Batman: Arkham-serie. Hoewel Origins, de derde in de reeks en van een andere ontwikkelaar als de eerste twee, net wat minder tof was dan Asylum en City, vormt het een mooi drieluik. Nu, voordat we op de next-gen consoles aan de slag mogen gaan met Rocksteady’s laatste Batman in de vorm van Arkham Knight, verschijnt Batman: Arkham Origins – Blackgate – Deluxe Edition op de PlayStation 3 en Xbox 360.

Vorig jaar verscheen de game al op de Nintendo 3DS en PlayStation Vita. Ontwikkelaar Armature Studio kreeg de zware taak om de populaire franchise naar de handhelds te brengen zonder op de bekende gameplay en sfeer in te leveren. Nu verschijnt diezelfde titel in een HD-jasje op de grotere consoles. Helaas blijkt uit alles dat dit ooit een handheldgame was die niet voor deze platformen was bedoeld.

De game speelt drie maanden na de avonturen uit Arkham Origins. Er zijn problemen in de gevangenis waar de grootste criminelen van Gotham zitten en het is aan Batman om iedereen terug in zijn cel te krijgen. Het feit dat de meeste slechteriken daar zitten door de Bat, zorgt voor extra wraakgevoelens vanuit de vele tegenstanders. Waar Batman na die ene kerstavond dacht dat de ergste nacht van zijn leven achter hem lag, schotelt Blackgate opnieuw een tripje naar de spreekwoordelijke hel voor. Dit alles in een Metroidvania-achtige actiegame. De basis van de eerdere games op de consoles is duidelijk voelbaar, al voelt de game op momenten als een minder volledige versie van dat wat we kennen.

Dat wil niet zeggen dat Blackgate geen interessante game is. Dat is het namelijk wel. Hoewel de game de slechteriken uit Arkham Origins (en zelfs een van de omgevingen) opnieuw gebruikt, weet ontwikkelaar Armature Studio enkele frisse ideeën aan de franchise toe te voegen. Zo brengt de game de Bat niet in beeld zoals we dat gewend zijn, maar is het een heuse 2.5D side-scroller waarin je drie delen van de Blackgate gevangenis moet zien te infiltreren. Natuurlijk omdat dit op een handheld, waar de game oorspronkelijk vandaan komt, makkelijker in beeld te brengen is. Elk deel van de gevangenis is uiteraard in handen van Batmans grote tegenstanders gevallen. Zo is er het Industrial Complex dat nu onder leiding is van Black Mask, heeft The Joker de administratie gebieden overgenomen en is Penguin heer en meester in het cellenblok.




Armature heeft goed gekeken naar de overzetting van het spel. Hoewel de modellen van Batman en zijn vijanden nooit zo mooi worden als in Origins, is het grafisch niet te zien dat deze game ooit op een klein 3DS-schermpje speelde. Stiekem is het jammer dat de tussenfilmpjes, die geheel met een getekende stijl tot leven worden gebracht, hier opnieuw uit de toon vallen. Op de handhelds vonden we het al jammer, maar hier is het nog minder tof. Bewegingen zijn amper geanimeerd en voelen op het grote scherm kinderachtig aan. De ontwikkelaar probeert hier terug te grijpen naar de comics van Batman, maar vaak ogen de cutscenes veel te vlak en oninteressant.

Ten opzichte van de handheldversies heeft de Deluxe Edition nieuwe kostuums voor Batman aan boord. Beware the Batman!

Tijdens het spelen begon ik me echter snel te ergeren aan het tempo van de game. Omdat het spel puur voor de handhelds bedoeld was, ligt dat stukken lager dan wat de console-speler gewend is van de franchise. Nadat ik Arkham Asylum, City en Origins tot het einde gespeeld heb, voelt het als een stap terug wanneer Batman traag reageert op zijn omgevingen. Daarnaast zien de omgevingen er vaak hetzelfde uit, je komt steeds dezelfde kleuren tegen. Waar Blackgate maar een klein onderdeel was van Arkham Origins, is het het op deze manier niet interessant om er uren in rond te lopen. Gelukkig weet de ontwikkelaar op momenten af te wisselen met flink wat kleuren (is The Joker toch nog ergens goed voor…), maar over het algemeen is het leveldesign ongeïnspireerd.

Het meest jammerlijke is nog wel het feit dat het besluipen van je vijanden en ongezien een kamer van haar dreiging te ontdoen helemaal niet zo tof uitgewerkt is als we gewend zijn. Ook hier zien we opnieuw dat de game niet voor de consoles bedoeld was, de consolegamer is meer gewend.

Alles wat we kennen uit de grote games is te vinden in Blackgate. De bossbattles, het sluipen, het ongezien omleggen van je tegenstanders, de gadgets en een verhaal dat niet eens zo oninteressant is. Toch was het misschien beter geweest als deze game alleen op de Nintendo 3DS en PlayStation Vita te spelen was geweest. Op die platformen was geen vergelijkingsmateriaal. Ik weet het, ik grijp steeds terug naar Origins en dat moet ik eigenlijk niet doen, maar ik doe het om aan te geven wat een stap terug dit is op de consoles. Waar de game oorspronkelijk al niet de meest interessante titel uit de franchise was, doet de consoleversie nog even een stapje terug. Grafisch mooier, gameplay technisch minder tof.

[review pros=”+ Verhaal is niet verkeerd
+ Stemmen kloppen bij de personages
+ Grafisch een goede poetsbeurt gehad” cons=”- Traag
– Besturing is een probleem
– Voelt als een handheldgame” score=58]

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.