DOOM Review (Switch)

Het zijn mooie tijden voor gamers die graag in de trein, op vakantie of ergens anders buitenshuis consolegames spelen. Met de Nintendo Switch is een platform opgestaan waarmee dat voor het eerst écht mogelijk is. Nu de verkopen van Nintendo’s nieuwste console door het dak gaan, wordt ook de interesse van third party ontwikkelaars geprikkeld. Voor het eerst in jaren brengt bijvoorbeeld Bethesda weer een aantal games naar een Nintendo-platform. Eén ervan is de 2016-versie van DOOM.

DOOM is een van de eerste grootschalige retailgames die geport is van PlayStation 4 en Xbox One naar Nintendo Switch. Gezien de minder krachtige aard van Nintendo’s spelcomputer, wat ook logisch is gezien de draagbare techniek, was het de eerste maanden na de release nog even afwachten of ontwikkelaars genoeg kracht konden vinden om PS4- en Xbox One-games draaiende te krijgen op de Switch. In eerste instantie liet indiegame Snake Pass, die draait op Unreal Engine 4, zien dat een simpele game binnen een paar weken naar de Switch geport kan worden zonder enorm veel te verschillen van de versies die op hogere specs draaien. Echter gaf dat natuurlijk geen garanties voor de mogelijkheid tot ports van retailgames voor PS4 en Xbox One naar de Switch. Tot afgelopen september, toen Bethesda aankondigde dat ze DOOM en Wolfenstein II: The New Colossus naar Nintendo Switch gingen brengen. Zou het dan toch…?




Ja, dit is DOOM. Gameplaywise precies zoals je hem vorig jaar op je PlayStation 4, Xbox One of PC speelde. Inclusief alle downloadable content en updates die tot op heden uitgekomen zijn. De ontwikkelaar die het voor elkaar gekregen heeft om de boel draaiend te krijgen op de aangepaste NVIDIA Tegra X1 chipset is Panic Button. De mannen en vrouwen die hier werken hebben ook de Switch-port van Rocket League op zich genomen. Net als bij die game zijn er ook bij DOOM wat concessies gedaan op technisch gebied. Om te beginnen is het aantal frames per seconde gehalveerd; op de Switch draait de game op dertig frames per seconde tegenover zestig (of meer) op PS4, Xbox One en PC. Voor degenen die de game al eerder gespeeld hebben lijkt dit in eerste instantie een flinke stap terug, iets wat feitelijk natuurlijk ook zo is. Echter komt ondanks die helft van het aantal beeldjes per seconde de retesnelle gameplay nog steeds prima tot zijn recht. De besturing is lekker direct en op een occasionele framedrop na loopt het spel prima. Dat komt ook doordat de resolutie teruggeschroefd is naar 720p, zowel in docked als handheld mode.

Tenminste, dat was in eerste instantie de lezing van de ontwikkelaar. In docked mode klopt dat, daar loopt de game inderdaad in principe met dertig frames per seconde op 720p. Het oogt (zeker met de grotere tv’s van tegenwoordig) wat minder mooi en scherp dan op de andere platformen, maar over het algemeen best oké. Op momenten waarop er veel op het scherm gebeurt, schakelt de engine echter terug naar een lagere resolutie om een redelijke framerate te kunnen houden. Dit heeft tot gevolg dat er een soort waas over het scherm komt te liggen. Alles wordt merkbaar minder scherp. In docked mode valt dit al op, maar met name als je handheld speelt is dit een doorn in het oog. Vergelijk het met een bril of lenzen die net niet de goede sterkte hebben voor je ogen.

Zoals gezegd hebben deze technische concessies weinig tot geen gevolgen voor de gameplay. Enige wat wel even wennen, is het spelen van een snelle shooter met de Joy-Con controllers. Doordat de analoge sticks minder travel (afstand die nodig is om ze volledig naar één kant te drukken) hebben, is de besturing op de standaard instelling voor sommigen wellicht iets té direct. Gelukkig is dit aan te passen bij de opties, al went het na een half uurtje spelen ook wel. Het is een duidelijk verschil ten opzichte van spelen met de pro controller, waarbij we door de grotere travel totaal niet de neiging hadden om de besturing aan te passen. Overigens is er een unieke feature bij zowel de Joy-Con als de pro controller die wat ons betreft het alternatief op de andere consoles ruim verslaat: HD Rumble. DOOM is speciaal aangepast op de vibratie-functie van de Switch en de mogelijkheid tot subtielere trillingen is hier optimaal gebruikt. Een ervaring die meer ‘immersive’ is dan op de Xbox One en PlayStation 4.




Verder kunnen we wat gamecontent kort zijn. Door de aanwezigheid van alle updates is DOOM voor de Nintendo Switch een prachtig totaalpakket. Toffe singleplayer-content in de vorm van de normale campaign en Arcade-mode (waarin de campaign levels non-lineair toegankelijk zijn en je zoveel mogelijk enemies moet killen) en ook de multiplayer speelt heerlijk. Het mag dan een game van anderhalf jaar oud zijn; de gameplay kan zich nog steeds prima meten met de hedendaagse standaarden.

Wie een half jaar geleden had gezegd dat de 2016-versie van DOOM naar de Nintendo Switch zou komen was voor gek verklaard. Hoewel gezegd moet worden dat de game technisch flink heeft ingeleverd, blijft de razendsnelle gameplay het grootste deel van de tijd overeind. Het feit dat alle sinds de originele release uitgebrachte patches en updates zijn inbegrepen maakt dit tot een prima totaalpakket. Voor bekenden van de game misschien minder interessant, maar voor Switch-eigenaren die van shooters houden en deze titel nog niet gespeeld hebben is dit een topper van formaat.

Good

  • Technisch indrukwekkend voor portable hardware...
  • Gameplay staat nog steeds als een huis
  • Speelt razendsnel
  • Boordevol content

Bad

  • ...maar wel overduidelijk minder dan op de andere consoles en PC
  • Ocassionele framedrops
  • Ondermaatse resolutie op drukke momenten
7.9

Goed

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.