Far Cry 6 heeft hetzelfde probleem dat Far Cry 5 had, het voelt allemaal erg vertrouwd. Net als deel 3,4,5 en New Dawn volgt het dezelfde formule die het al ruim tien jaar doet. Een rurale setting die als sandbox fungeert? Check. een charismatische slechterik die slechts af en toe opduikt in het verhaal? Check. een volgestouwde spelwereld vol missies, zij-opdrachten en dingen om te laten exploderen? Check in het kwadraat. Ubisoft gebruikt dezelfde bouwstenen al jaren voor hun succesvolle reeks en dat is een mis dat aan twee kanten snijdt. Aan de ene kant betekent het dat je geen grote verrassingen moet verwachten in deze nieuwe open wereld, maar anderzijds? De vele jaren aan ervaring die de makers hebben met de template die Far Cry in essentie is zou met dit zesde deel wel eens de meest amusante uit de reeks kunnen opleveren.
De grote vraag die je jezelf moet stellen voor je met Far Cry 6 begint is hoeveel zin je erin hebt. Je weet exact wat je gaat krijgen, dus het ligt helemaal bij jou. Heb je een “been there, done that” gevoel? Dan ga je met Far Cry 6 echt niet de beste klik hebben. Heb je zin om lekker keet te schoppen in een tropische setting? Dan is Far Cry 6 je best mogelijke optie om dat legaal en veilig te doen. Is het al lang geleden dat je nog een Far Cry hebt gespeeld of ben je nieuw wat de franchise betreft? Jeetje, ga jij het eventjes naar je zin hebben zeg. Ondanks alle gezeur over de afgezaagde “formule” waar de game op steunt is Far Cry 6 namelijk gewoon wat het nog steeds moet zijn, een verdomd leuke game.
Het belangrijkste aspect van een game als dit heeft Far Cry 6 in elk geval onder de knie, Yara is een indrukwekkend sterke setting voor een open world game. Losjes gebaseerd op Cuba is deze Latijns-Amerikaanse natie in de ijzeren greep van El Presidente Anton Castillo. Het hoeft niemand te verbazen dat Giancarlo Esposito dezelfde mix van charme en ijzingwekkende dreiging die hij ook al had als Gustavo Fring in Breaking Bad ook in deze rol weet te implementeren. Zijn Castillo is net zoals in eerdere games een slechterik die je slechts sporadisch op het scherm ziet, maar zijn aanwezigheid hangt constant over Yara als een oppressief deken. Jouw taak is om als rebel aan de naden van dat deken te gaan trekken door checkpoints uit te schakelen, basissen over te nemen en zoveel meer tot de hele boel uit elkaar rafelt.
Het helpt ook dat Yara een best diverse en vooral sfeervolle spelwereld aan je voeten legt. Van de tropische jungles die je met de reeks associeert tot de urban jungle van de hoofdstad is Yara een spelwereld die geloofwaardig overkomt en waar het tussen alle chaos door leuk is om in te vertoeven. Een leuke nieuwe feature is dat de game je ook niet steeds meer in conflicten duwt als je dat niet wil. In Far Cry 5 kreeg je het constant aan de stok met religieuze gekken, maar in deel zes kun je af en toe gewoon ademen. Je kan makkelijk een heel eind over de map traverseren zonder in een gevecht te belanden en dankzij de mogelijkheid om je wapen in de holster te houden krijg je een andere dynamiek dan de traditionele stealth en guns blazing gameplay. Het voelt ontzettend goed aan om langs patrouilles te wandelen die denken dat je gewoon een burger bent en corrupte soldaten om te kopen voor nuttige informatie.
Persoonlijk hou ik erg van games waar ik kan sluipen en stiekem te werk gaan, maar als de storm dan toch onvermijdelijk losbarst doet Far Cry 6 waar Far Cry gewoon sterk in is. De gunplay voelt stevig en divers dankzij een heerlijk uitgebreid arsenaal. Je krijgt alle vuurwapens die je verwacht van een titel als dit, inclusief de nodige perks en manieren om die te customizen, maar het zijn de resolver wapens waar het pas echt mee los gaat. De resolver wapens vertrekken vanuit de filosofie dat de vindingrijke arme bevolking van Yara uit alles dat westerlingen als schroot zouden bestempelen iets volledig nieuw kunnen maken. Far Cry 6 heeft dikke fun met die wapens en dat resulteert in gekkigheid zoals een sniper rifle met exploderende kogels, een EMP die tanks volledig lam kan leggen of een slingshot die gekopieerde cd’s op de tonen van de Macarena lanceert. Niks geeft beter weg dat Far Cry 6 zichzelf niet te serieus neemt dan wapens zoals een grote rugzak die fungeert als raketlanceerder.
Het zijn die wapens die de gameplay ook verrijken tot op het punt dat alle standaard activiteiten toch amusant blijven. Je hebt al veel vaker bases ingenomen om fast travel op de map te unlocken, maar nog nooit met geschifte wapens als dit terwijl je een haan met anger management issues als kompaan hebt. Far Cry 6 weet objectieven die op papier afgezaagd zijn gelukkig van de nodige dosis fun te voorzien. Wat ook helpt is dat de verhaalvertelling een stukje beter dan in voorgaande delen is. Opnieuw is het gegeven van een dictator die uit zijn macht gezet dient te worden erg standaard, maar Far Cry 6 weet dat verhaal gelukkig te ankeren aan personages die boeiend zijn. Ook hoofdpersonage Dani is niet langer een figuur die je enkel ziet als een stel handen op een gun, maar een personage met emoties die je in third-person in de tussenfilmpjes ziet. Het verhaal gaat geen prijzen in de wacht slepen voor originaliteit, maar weet wel interessante situaties voor te leggen met personages waar je een donder om geeft.
Er is naar mijn gevoel slechts één idee waar Far Cry 6 echt de bal mee misslaat en dat is het nieuwe ammo systeem. Het komt er op neer dat je drie verschillende soorten miunitie hebt die op hun beurt effectief zijn tegen verschillende soorten vijanden. Het levert een soort gevalletje blad steen schaar op die eigenlijk best irritant kan worden in de praktijk. Het dwingt je om vanop een afstand te spotten met wat voor vijanden je te maken hebt om vervolgens een werkbank op te zoeken en je munitie te verwisselen. Het haalt volledig de flow uit je game. En nee, het negeren met het idee dat kogels gewoon kogels zijn is echt geen goed plan, want als je onbezonnen te werk gaat sta je tegen sponzen die je munitie vreten als snoepjes. Ik heb geen flauw idee waarom ze dit systeem geïmplementeerd hebben om eerlijk te zijn. Het is omslachtig, tijdrovend en gewoon niet fun. Het is een duidelijk minpunt, maar wel eentje dat je er uiteindelijk met wat zuchten bijneemt omdat de gameplay zelf zo amusant is.
Laat men tenslotte nog even gushen over het feit dat Far Cry 6 op indrukwekkende wijze debuteert op de PlayStation 5. Yara ziet er visueel gewoon bij momenten adembenemend knap uit. Het spel barst van de kleuren en leuke effecten met de belichting en dat zorgt voor een indrukwekkende ervaring. De eerste keer dat ik het zonlicht door de bladeren van de bomen zag komen of een zonsondergang stond te bewonderen terwijl ik boven op een berg stond zat ik met open mond te kijken. Dat de game al dat visueel spierballengerol aan 60 frames per seconde op je afvuurt maakt het des te indrukwekkender. De game loopt enorm smooth en wisselt probleemloos tussen de stille momenten en tientallen explosies. Waarom de game in tussenfilmpjes beslist om te halveren naar 30 frames is mij een bizar raadsel. Het zorgt voor een erg raar effect, net zoals de screen tearing die de kop opsteekt. Het zijn opmerkelijke schoonheidsfoutjes voor een game die er voor de rest om duimen en vingers bij af te likken uitziet.
Voor gamers die nog niet zijn uitgekeken op de formule die Far Cry hanteert is dit zesde deel waarschijnlijk het beste deel uit de reeks. Het levert een veelzijdige, sfeervolle spelwereld vol uitdagingen en een amusant arsenaal aan oplossingen om die vervolgens aan te pakken. Far Cry 6 gebruikt alle bekende bouwsteentjes maar het staat wel als een huis.
