Garfield's Wild Ride Review

Garfield's Wild Ride Review

Bij Garfield denk ik aan die dikke, goedlachse en vooral cynische kat uit de krant. Een simpele strip bestaande uit drie vlakken met vaak een lachsalvo als resultaat. Garfield, altijd bezig met het platslaan van spinnen en het schoppen van zijn hondenvriendje Odie. Lasagne is zijn favoriete kost en diëten is daarom helaas af en toe noodzakelijk. En alsof hij het niet al zwaar genoeg heeft, irriteert zijn inferieure baasje Jon hem ook nog elke dag. Die hij dan wel weer met de meest briljante uitspraken tot op het bot weet te denigreren. Ja, ik hou van deze kat.

En dan is daar Garfield’s Wild Ride voor onze geliefde mobiele Android en iOS pparaten. Ik heb het zelf op de iPad gespeeld omdat ik dat wat lekkerder vind spelen dan zo’n klein schermpje. En, doet deze game mijn geliefde kat eer aan? Ik moet daar helaas een volmondig NEE op antwoorden. Waar ik hoopte dat de game een equivalent was van de strip, die mij in de loop der jaren heeft doen schaterlachen, is het een game geworden die niets, maar dan ook helemaal niets met de strip te maken heeft. Het is dat Garfield, zijn geliefde lasagne en hond Odie aanwezig zijn, want anders had het net zo goed een hele andere game kunnen zijn. Ik mis vooral de chagrijnigheid en het cynisme. In mijn ogen leent deze kat zich perfect voor een lekkere donkere game waarbij de tranen over je wangen rollen bij ieder voltooid level. Helaas, niets van dit.




Het is een soort van sidescrollende endless runner game. Ik hoor je denken: alweer eentje? Ja, alweer eentje. Het barst namelijk van deze games in de Android en iOS stores. Hebben we er dan al niet genoeg van? Nou, ik in ieder geval wel na deze überslechte game. Dit genre was ooit leuk, maar is nu door allerlei slecht bedachte opvolgers volledig verwoest. Ik heb lang getwijfeld of ik wel zo negatief moest zijn over deze game? Maar helaas, ik kan werkelijk waar geen positief puntje vinden. Het stoort me wel dat ik het zo ga afkraken aangezien ik altijd wel een lichtpuntje weet te vinden. Maar toen ik zelfs een typefout bij één van de hoofdkarakters in de game ontdekte, kon ik dit niet onbestraft voorbij laten gaan. Er zit namelijk een gedeelte in het menu waar de naam van Odie als Oddie wordt vermeld. En dat is in mijn ogen pure onoplettendheid en vooral desinteresse in je eigen game. De rest oogt trouwens ook niet al te best. Zodoende heb ik mijn liefelijkheid even opzij gezet en inspiratie opgedaan uit de sombere krochten van de hel.

Zo snap ik namelijk niet waarom Garfield vliegt? Hij heeft vier poten en kan wel een workout gebruiken. De ontwikkelaars hebben er echter voor gekozen om Garfield om te toveren in een vliegende kat. Ik denk dat de meeste van jullie de game ´Badland´ wel kennen? Hier moet je proberen jezelf – al vliegend door gevaarlijke omgevingen – in redding te brengen. Badland is lekker duister en alles aan de game klopt gewoon. Maar een vliegende Garfield, die onderweg coins moet verzamelen? Hier worden behoorlijk wat planken misgeslagen. Op een gegeven moment kom je Odie en Pooky (Garfield’s knuffel) tegen en ook de lasagne vliegt je om de oren. Maar het voelt als een schaamteloze en mislukte poging om je te doen geloven dat je inderdaad een Garfield game zit te spelen. Als je het overigens al volhoudt om deze draak van een game een paar uur te spelen. Je hebt dan een enorme hoeveelheid aan coins verzameld om wat belachelijke items vrij te spelen. Het enige wat leuk is om vrij te spelen, zijn de aan te passen achtergronden. Maar, dan nog moet je daar een immense hoeveelheid aan coins voor vrijspelen. Het speelplezier is je dan waarschijnlijk al lang en breed vergaan.

Het spelen van deze game voelde alsof ik een hete bak koffie tegen mijn lippen zet en weet dat ik mijn bek ga branden als ik een slok neem, maar het dan toch doe. Dit soort games zijn voor het snelle gewin gemaakt en dat zien we helaas steeds vaker. Ik begin er onderhand een grote hekel aan te krijgen en ik weiger dan ook om een voldoende aan deze game te hangen. Laat ik de hand ook in eigen boezem steken en zeggen dat mijn verwachtingspatroon van deze game misschien wel te hoog was. Toch heeft het ook een voordeel, want ik zal deze game nu gaan gebruiken om de lat laag te leggen voor de volgende reviews. Ik ga alvast duimen dat de volgende wel een knaller word. Game on.

[review pros=”+ Garfield” cons=”- Garfield” score=25]

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.