Er is momenteel flink wat te doen op het web rondom Marvel. En Sony. En het is niet positief. Spider-Man gaat door bekvechtende bedrijven niet meer in het MCU verschijnen. Van binnen doet dit zeer, er wordt hier niet naar de fan geluisterd, maar naar geld. En dat is zonde. Laten we de dag toch even positiever maken met leukere Marvel-dingen. Zoals mijn speelsessie met The Avengers.
The Avengers zijn populairder dan ooit. En met reden, Infinite War en Endgame waren fantastische films. Sterker nog, Endgame is de best verdienende film ooit geworden! Dat mag indrukwekkend genoemd worden in een wereld waarin je steeds leest dat iedereen ‘superhelden moe’ zou zijn. Dat Square Enix bezig is met een game (in ontwikkeling bij Tomb Raider’s Crystal Dynamics) klinkt dan ook als muziek in de oren. Echter, na de onthulling op de E3 wist The Avengers niet te leveren wat we hadden gehoopt. Met wat aarzelingen ging ik dan ook aan de slag tijdens Gamescom met de titel. Want hey, ik blijf toch een enorme liefhebber van het Marvel Universum. De dertig minuten die ik mocht spelen wisten gelukkig veel van mijn twijfels weg te nemen. Ik stond zelfs enorm te genieten van wat ik zag.
De beelden die je zag tijdens de E3 blijken allemaal afkomstig te zijn uit de tutorial. Niets meer, niets minder. En precies dat mocht ik ook spelen. Dit gedeelte is zo lineair als een zijkant van je geodriehoek, maar is geen indicatie voor de rest van de game. Tenminste, dat is wat de ontwikkelaar me vertelde tijdens het spelen. Het level op de brug oogde spectaculair, groots, vol bombarie. Explosies, superhelden, geweld. Fantastisch. Oprecht, ik meen het, je bespeurt hier geen verborgen sarcasme. Het beviel me enorm wat ik zag. Het level is hierboven ook volledig te zien. Doe dat ook even. Het oogt fantastisch.
Echter, toch was er iets wat me tegenstond. De gameplay. Ja, je merkt het al, ik zeg dat het fantastisch oogt, maar qua gameplay is het allemaal bijzonder standaard te noemen. Ik speelde om beurten met één van de vijf Avengers en ramde er met hen toffe acties uit, sloeg menig vijand neer en wist persoonlijke krachten te gebruiken. Met Thor gooide ik Mjolnir tegen mannetjes om ze tussen de hamer en een bus vast te zetten, met Hulk sloeg ik alles kapot terwijl Iron Man het luchtruim verkoos. En Cap? Hij en zijn schild zijn een dodelijke combinatie. Spectaculair, maar de gameplay was redelijk standaard. Slaan, schoppen, opbouwen naar een sterkere aanval en die uitvoeren. Tijdens een boss-fight (Taskmaster!) steeds dezelfde tactieken herhalen tot ‘ie neer ging. Het is niets nieuws. Het werkt, maar het is niets nieuws.
De Avengers openen een nieuw hoofdkantoor in San Francisco wanneer de Golden Gate brug aangevallen wordt door Taskmasker en een legertje klootzakken. Dit blijkt al snel een afleidingsmanoeuvre te zijn waardoor het ze lukt om een nieuwe helicarrier uit de lucht te blazen. En jawel, hierdoor sterven Captain America en vele burgers. Natuurlijk komt Cap terug (want comics!) maar een halve stad aan inwoners heeft het loodje gelegd. Uiteraard krijgen de Avengers de schuld, gaan ze uit elkaar en neemt A.I.M. alles over. Het is een verhaal dat nieuw is voor het spel, niet afkomstig uit een comic. Robots gaan de straten op om mensen te beschermen. De link met Age of Ultron is duidelijk aanwezig.
De game is onderverdeeld in twee gedeelten; Single-Player en Hero Missions. In die laatste speel je met vier spelers in totaal en mag je bepaalde missies doen. In de Single-Player, de Hero Missions, zoals de ontwikkelaar het noemt, laat je het verhaal beleven. De ontwikkelaar doet hier nog bijzonder vaag over. Niet gek, de game komt pas in 2020 in de winkel te liggen. Dat is dus wat ik kon spelen op de brug. Waarbij de game vanzelf switchte tussen personages. Toen ik vroeg of dit blijft gebeuren, of dat je kan kiezen met wie je speelt, kreeg ik geen antwoord. Elk personage heeft zijn eigen moves en kan sterker worden door middel van upgrades. Deze ga je niet zien aan de buitenkant (daar zijn skins voor), maar zorgen er wel voor dat je steeds meer aan kunt. Het stuk met Thor kan vergeleken worden met de meest recente God of War. Met Mjolnir sloeg ik redelijk wat vijanden neer, terwijl het stuk met Hulk later gewoon een power fantasie is. Persoonlijk vond ik het stuk met Cap het meest interessante. Een heuse brawler, waarin het gebruik van zijn schild voor extra diepgang zorgde tijdens de gevechten. Want waarom zou je een schild alleen als schild gebruiken, wanneer je ook door een welgemikte gooi vijf vijanden tegelijk uit kunt schakelen? Omgevingen knallen uit elkaar, bruggen storten in, explosies voeren de boventoon en in de achtergrond zie je de overige Avengers flink huishouden. Het is een mate van intensiteit waar de gemiddelde Call of Duty een puntje aan kan zuigen. Had ik al gezegd dat de game spectaculair oogt?
De game hint naar diepgang, maar ik kan daar nog weinig over zeggen. Ik heb letterlijk alleen de openingsmissie gespeeld. De uitleg, de tutorial. Ik heb niets coöperatief kunnen zien, mocht geen tweede speler mee op pad nemen. Niets van dat alles. Ik kreeg een brok gameplay en de missie om alles maar uit te vogelen. De game lijkt heftig invloed te hebben genomen uit de films, zonder dat de licentie aanwezig is. De helden lijken allemaal net niet daardoor, maar dat vergeet je heel snel tijdens het spelen. Wat ik echter niet snel vergeet… grafisch zag het er minder tof uit dan ik had gehoopt. Het kan aan de monitor liggen waar ik stond te spelen, maar de PlayStation 4 waarop de game draaide toonde me gigantisch veel kartelrandjes. Nu is de game nog even van ons verwijderd, maar nee, grafisch was het niet indrukwekkend te noemen. Er is nog genoeg tijd om dit beter te krijgen hoop ik. Toch is dit een game die bij mij op de radar staat. Ik hou van Marvel, ik hou van The Avengers. Ik wil dit spel spelen. Ik wil online met anderen op avontuur. Ik wil verschillende kostuums vrijspelen voor al mijn helden. Ik ben optimistisch. Zelfs nu heel het internet dat even niet is. Is Spidey inmiddels als weer terug in het MCU?
