Sea of Thieves is meer dan een game. Het is de eerste nieuwe exclusieve IP voor Microsoft in een lange tijd. Het moet een game zijn die gaat bewijzen dat jij een Windows PC of een Xbox One in huis nodig hebt. Met een ontwikkelaar die vooral in de tijd tot de Nintendo 64 goede dingen deed achter het roer, hangt er veel van de titel af. Weet Sea of Thieves het waar te maken?
In 2015 werd Sea of Thieves aangekondigd door Microsoft op de E3. Dat is zo’n drie jaar geleden. De game, in ontwikkeling bij Rare, wist meteen hoge ogen te gooien. Het idee van de totale vrijheid op zee wist mensen te raken. Het zijn van een piraat, het werken met andere piraten en vooral doen waar je zelf zin in hebt leek aan te spreken op redelijk wat jeugd fantasieën. En in die drie jaar sinds de aankondiging heeft Rare nooit onder stoelen of banken gestoken dat de game in ontwikkeling was. Bijna twee jaar lang hebben beperkte gamers al toegang tot de game om de ontwikkelaar steeds te voorzien van feedback. Dit om de game te maken tot wat ‘ie vandaag de dag is. Ook ik speelde de game al bijna twee jaar geleden voor het eerst. En al tijdens die speelsessie merkte ik dat ik iets heel speciaals in handen had. Tijdens die speelsessie wist de game bij mij te klikken. Natuurlijk spreken we hier over een compleet nieuwe game uit handen van Rare, iets wat op zichzelf al reden voor een feestje is. De ontwikkelaar, die ons games als Donkey Kong Country, Perfect Dark, GoldenEye en Conker gaf, stond lang garant voor pure kwaliteit. Met Sea of Thieves willen ze deze mantel terug nemen.
Sea of Thieves geeft je vanaf het begin de totale vrijheid. De tutorial duurt misschien een volle minuut, er is een vrij eenvoudige interface waarin je al snel je weg weet te vinden en qua HUD staat alleen je levensbalkje in het scherm. De rest is aan jou. Er is geen verhaal dat je moet volgen. Er zijn geen queesten die je moet gaan volgen. Je hoeft niet sterker te worden, je gaat niet stijgen in levels waardoor je gear krijgt die beter is. Niets van dat alles. Vanaf het eerste moment is dit jouw verhaal. Jij bent de regisseur van jouw piratenleven. Natuurlijk zijn er diverse piraten personages waar je mee kunt praten en welke je op reis kunnen sturen, maar het hoeft niet. Het is wel aan te raden, want hier merk je wat er leeft in de wereld. Zo kwam ik tijdens een gesprek met een barvrouw er al snel achter dat wat momenteel speelde in de game, terwijl een andere me vertelde hoe ik eventueel een snel goudstuk kon verdienen. Het duurt dan ook niet lang voordat jij je eerste stappen zet op je eigen schip. Een schip welke je in je eentje bestuurt, of beter, met twee tot vier mensen. Want Sea of Thieves is nu eenmaal een game die je beter kunt spelen met meerderen. De eerste momenten dat jouw schip op weg gaat zijn magistraal. De manier waarop Rare je hier de vrijheid weet te geven is ongekend. Het water klotst tegen de zeiknat van je schip, het is aan jou om de wind in de zeilen te krijgen. Bepaal je koers naar dat eiland waar je een landkaart van vond, dat eiland met die grote rode X op de kaart. De game geeft geen hints, geen aanwijzingen. Je hebt een kaart van een eiland, een kaart van de wereld en een kompas. Ga je gang. De rest is aan jou. Wanneer je dit in je eentje doet (of met een tweede speler) heb je een kleine boot onder controle, speel je met een grotere groep dan krijg je een flink schip onder je controller. Wat een gevoel.
Teamwork is belangrijk. Belangrijker dan ooit. In je eentje kun je zo’n groot schip niet krijgen waar het hoort te zijn. Sterker nog, wanneer de zeilen naar beneden zijn zie je als piraat aan het stuur amper iets tot niets. Je hebt geen idee waar je heen moet. Een andere speler is bezig met de landkaart en schreeuwt welke kant je op moet. Noord, nee Noord-Oost! Een derde speler is bezig met het onder de knie krijgen van de zeilen en een vierde zit in het kraaiennest om de omgeving in de gaten te houden. Een grote rotspartij mag niet geraakt worden (tenzij je snel je boot weet te repareren voordat je zinkt), maar je moet vooral je ogen open houden voor andere schepen. Schepen gevuld met spelers. Spelers die misschien een schat aan boord hebben. Of erger, spelers die denken dat jij een schat aan boord hebt. Ja, wanneer een andere mast aan de horizon te zien is schiet de adrenaline door je lichaam. Laten jullie elkaar gaan of volgt een spannend gevecht waarbij de kanonnen op elkaar gericht worden? Vaar je weg als held of zink je naar de diepte? Maar, vergeet niet dat dit een game van Rare is. De game is niet alleen gebaseerd op dit soort momenten. De game probeert jou je eigen legende te laten beleven. En wanneer je met vrienden speelt is het dan ook snel duidelijk: Sea of Thieves brengt gigantisch veel plezier met zich mee. Tijdens het spelen heb ik al vaker dan eens hardop zitten lachen. Omdat een medepiraat haarzelf zo klem had gedronken dat ze van de boot viel, een andere piraat die op mij aan het jagen was en in de achtervolging aangevallen werd door de Kraken (!) waarna ik er op mijn gemak langs wist te varen om hem uit te lachen. Of de momenten dat je muziek staat te spelen met z’n allen terwijl je in de verte andere spelers moeite ziet doen om niet te zinken. Wanneer je Sea of Thieves speelt met een headset en een paar mensen die je kent is dit spel ongekend leuk.
En dat is precies waar de game om draait. De ervaringen die je op doet. Jouw ervaringen met andere spelers. Want, wanneer we eerlijk zijn, is Sea of Thieves een hele kale game. Grafisch zit alles prachtig in elkaar, qua soundtrack krijg je perfecte vibes wanneer je over het water gaat. Maar qua content is het enorm minimaal. Je kunt missies aannemen om een schat te vinden, om een ondode piraat op te sporen, dat soort dingen. Hiervoor krijg je cash en stijg je in level bij een bepaalde partij. Zelf zal je nooit in level stijgen. Je gaat nooit sterker worden. Je zal nooit beter worden naarmate je speelt. Iedereen, elke speler, is even sterk. Je aanzien verandert richting andere spelers puur op een cosmetisch vlak. Wanneer je duizenden goudstukken hebt weten te betalen voor een bepaald zijl, een kostuum of een ooglapje. Een gouden wapen, een epische schep. Dan weet je dat je een speler tegen komt die weet wat hij doet. Maar je legt hem net zo snel om als dat hij of zij jou om kunnen leggen. Er zijn geen statistieken die er voor zorgen dat jij sterker bent. De game laat niet eens zien hoeveel piraten je om hebt gelegd. Niets van dat alles. Hierdoor kan iedereen instappen en mee doen met de verhalen die gesmeed worden. En dat is tof. Maar aan de andere kant zie ik hier ook een probleem. Er is veel te weinig te doen en na drie uur heb je het meeste wel gedaan. Daarna volgt een repetitieve manier van gamen. Ja, er zijn raids (waar ik op terug kom), maar de normale gameplay ervaring is niet meer dan dat. En dat zorgt er voor dat mensen vroeg af gaan haken. Dit is een game die in leven gehouden gaat worden door Rare door aanvullende DLC. Deze DLC moet alleen geen maanden op zich laten wachten.
Buiten de missies om kun je natuurlijk op zoek gaan naar schepen die gezonken zijn, schatten onder water, of jagen op vijanden. Echter, de vijanden zijn altijd hetzelfde. Keer op keer. Een aanval door de Kraken, een gigantisch beest wat met zijn tentakels menig schip naar de kelder weet te trekken, is random, maar spannend. Teamwork is nodig om het beest te verslaan, om levend weg te komen. Wanneer je meerdere schatten aan boord hebt, waar je nog geen cash voor hebt gekregen, is het extra spannend wanneer de tentakels op je af komen. Want wanneer de Kraken je weet te verslaan is al je werk voor niets geweest. Zo ook op de eilanden waar raids te vinden zijn. Deze zijn er niet altijd, maar worden random geïntroduceerd. Ineens verschijnt er een gigantisch doodshoofd in de lucht boven zo’n eiland. Alle spelers op de server zien dit en worden hierdoor uitgenodigd om naar het eiland in kwestie te varen. Daar worden waves na waves aan vijanden op de spelers afgevuurd. Wanneer je weet te overleven is het mogelijk om een vault op het eiland te openen om goede loot te vinden. Echter, iedereen kan die vault in. Het komt vaker dan eens voor dat spelers hier ineens naar elkaar keren en elkaar overhoop schieten. Want een volle buit is beter dan een gedeelde buit, aldus de gemiddelde piraat. Dit kan echter tot behoorlijk wat frustraties leiden. Helemaal wanneer je je bedenkt dat iedereen die vault in kan. Ook mensen die niet aan de waves mee hebben gewerkt. Dus ook hier heb jij mogelijk al het werk gedaan om anderen te zien cashen. Er is echter een ‘piratencode’ onder spelers in de game. Vaker dan eens heb ik een gevecht weten te vermijden door deze code aan te houden. Dus, het kan wel…
Als jij gewoon een open wereld wil verkennen met het meest mooie digitale water dat je ooit gezien hebt, dan is Sea of Thieves echt een game voor jou. Het gevoel van de open oceaan is heerlijk, het lachen zal je niet snel vergaan. De visuele pracht (ik speelde de game op een Xbox One X met een 4KTV) is ongekend. De soundtrack, die soms erg lijkt op die van Pirates of the Caribbean, maakt het geheel af. De sfeer is exact goed. Rare weet hier de perfecte piratengame af te leveren. Echter, er is momenteel veel te weinig te doen in de game. Het feit dat je niet sterker kunt worden, niet stijgt in level en alles puur draait om cosmetische veranderingen, zorgt nu al dat gamers afhaken. En dat is zonde. Want Sea of Thieves lijkt een geweldig avontuur te gaan worden. Daarom is het momenteel ook zo moeilijk om een cijfer aan de game te hangen. Want de game heeft te weinig content, er is veel te weinig te doen. Maar ik heb in jaren niet zoveel lol gehad met een game als met Sea of Thieves. En dat is meer waard dan wat extra content, toch? Dat dit cijfer niet definitief is wil ik je dan ook beloven. Ik blijf Sea of Thieves in de gaten houden in de komende maanden, in de hoop dat er meer te doen gaat zijn…
Eigenlijk doet Sea of Thieves heel veel dingen goed, maar vooral anders dan de gemiddelde game. Zaken die standaard zijn in de grote open wereld RPG’s zoals we kennen zijn hier overboord gegooid om een game te maken die makkelijk in is te stappen voor iedereen, waarin elke speler gelijk is. Een speler die honderd uur in zijn spel heeft zitten hoeft niet meteen jou af te schrikken, jij kunt hem of haar ook aan. De opzet zal niet iedereen aanspreken, maar ik merk dat wanneer je de game een kans geeft je heel wat leuke avonturen kunt gaan vinden. Avonturen doorspekt met humor. ‘Now, bring me that horizon!’
