Als 2017 één ding bewezen heeft op vlak van gaming, dan is het wel dat de singleplayer nog steeds springlevend is. Sommige uitgevers gingen zo ver als volledige studio’s sluiten omdat er volgens hen geen toekomst zit in singleplayer. Dat verklaart ongetwijfeld waarom de grootste commerciële en kritische successen van het voorbije jaar primaire solo-ervaringen waren uiteraard. Games als Breath of the Wild, Horizon: Zero Dawn, Mario, Wolfenstein 2, Assassin’s Creed: Origins, Cuphead en Hellblade toonden duidelijk aan dat wat sommige grote uitgevers graag zouden willen, niet noodzakelijk is wat de gamers wensen. Grote spelers willen uiteraard maar wat graag evolueren naar een markt die gedomineerd wordt door multiplayer services die spelers maanden aan hen bindt, lekker gezellig lootboxes kopend. Zolang er echter nog steeds kwalitatieve singleplayer-games gemaakt worden en wij die met zijn allen blijven ondersteunen met ons enthousiasme en onze zuurverdiende centen mogen ze die toekomstige shitshow op hun hebberige buik schrijven. Ook in 2018 zitten er namelijk nog meer dan genoeg heftige games aan te komen die hoofdzakelijk mikken op de solitaire speler. Dit zijn de vijf games die naar mijn puur subjectieve fangirl-gevoel een grote kans maken om rond december in de eindejaarslijstjes te komen als succesverhalen.
Far Cry 5 (27 feb, multiplatform)
Dit wordt zonder enige twijfel niet enkel één van de grootste releases van het voorjaar, maar ook zowat de controversieelste. Kreeg Wolfenstein 2 al wat kritiek te verwerken wegens geweld op Nazi’s ( Yup, anno 2017 leven er in de US of A echte Nazi’s die denken dat ze het fucking recht op gekrekte gevoelens hebben), dan kun je nu al er vergif op innemen dat het straks nog heftiger wordt voor Far Cry 5. Nu moet ik zeggen dat ik persoonlijk wat Far Cry moe geworden was. Deel 3 was awesome, maar deeltje 4 was niets anders dan een flauwe meer van hetzelfde game en Primal… ik weet nog steeds nauwelijks waar die game over ging. Far Cry 5 gaat naar mijn gevoel de formule niet zo zeer veranderen, maar de setting van ruraal Montana moet de reeks wel een stevige schop onder de kont gaan geven. Je kan er niet om heen bij Far Cry 5, dat je het opneemt tegen religieuze christelijke fundi’s in een staat die al dan niet liefkozend wel eens Trumpland genoemd wordt is een behoorlijk heftig iets. Hoe je het ook draait of keert, Ubisoft neemt een risico met Far Cry 5 en zoiets getuigt toch al van lef. Komt er kritiek van Amerikanen die het plots een stuk minder cool vinden om op landgenoten te schieten? Gaat el Presidente de game op zijn Twitterfeed in de ban slaan? Op zich maakt het niet eens uit, want los van alle controverse lijkt het ook een oprecht toffe game te gaan worden. Je kan Far Cry 5 niet los zien van haar setting, maar de game is gelukkig wel meer dan dat. Er zijn zij-opdrachten zoals vissen die zowaar steek houden in de context van de game, de gunplay is erg solide en de spelwereld ademt sfeer uit. Koppel dat aan een optionele co-op mode , het feit dat je een hond als gezelschap hebt die je rednecks kan laten bijten en dat je vanuit een cropduster bommen op trailertrash kan droppen, en je krijgt een game die wel erg fun klinkt.
God of War ( Maart? PS4)
De tijd dat Kratos een eenmansoorlog voerde tegen de pompeuze goden van Olympus ligt ruim achter ons, de God of War is niet meer. Dat betekent echter niet dat het dit voorjaar geen erg mooi weerzien wordt met ieders favoriete bullebak, en dat er geen aantal goden over zijn die knikkende knietjes mogen beginnen krijgen. Zelfs oude honden verleren hun kunstjes niet. Wat echter vooral opwindend is aan deze God of War is dat het niet enkel als een sequel fungeert maar ook een soort softe reboot. Het development Team van Sony Santa Monica had er zich makkelijk van af kunnen maken en Kratos gewoon terug zijn twinblades kunnen aanschroeven en op pad sturen voor een game die structureel nauwelijks van de voorgangers verschilde. Zelfs met de lichte teleurstelling die God of War: Ascension was in gedachten zou het geheid een hit opgeleverd hebben, afgaande op hoe goed God of War 3 in geremasterde vorm verkocht op Playstation 4. Sony moest daar echter niet van weten en wou enkel een vierde game in de reeks groen licht geven als er voor een significant andere aanpak werd gekozen. Dat verklaart dus al meteen die stoere baard die Kratos zich heeft aangemeten, niet waar? Dit is de Kratos die we kennen, maar hij is door de jaren heen sterk veranderd. Hij leeft teruggetrokken met zijn zoontje Atreus in het kille noorden en heeft de moordlustige driftbuien achterwege gelaten. Tot…..
Kunnen we nu al stellen dat de Noorse goden in God of War de meest domme oetlullen van 2018 gaan worden in games? Wanneer ze ontdekken dat de gek die de volledige Olympusberg heeft uitgemoord in Griekenland zich in hun land schuil houdt worden ze namelijk bang dat hij wel eens hetzelfde zou kunnen doen met hun en besluiten ze samen te spannen om Kratos en zijn zoon een kopje kleiner te maken. Zoiets heten ze dus een slapende hond wakker schoppen. Dat Kratos hevig van zich af zal gaan bijten is zeker, en dat doet hij dus in een visueel indrukwekkend avontuur waar het tempo van de actie dankzij de intiem dichte camera een stuk lager zal liggen, maar daarom niet minder bruut zal uitpakken.
Spider-man ( najaar PS4 )
Ondanks de belofte van Sony’s Shawn Layden dat Spidey in het voorjaar richting de PlayStation 4 zal slingeren lijkt het waarschijnlijker dat dit een grote titel gaat worden dit najaar. Wat mij betreft durf ik nu al met zekerheid te zeggen dat het dat beetje langer wachten waard gaat worden. Marvel aast al een tijdje op een grote hit die kan wedijveren met de Batman Arkham-games van DC, en dat zou met Spider-man wel eens kunnen lukken. Wie Sunset Overdrive van ontwikkelaar Insomniac gespeeld heeft gelooft rotsvast in de kansen van Spidey, gewoon omdat de snelle manier van voortbewegen door de stad in die game verdomd veel weg had van webslingeren. Als we af mogen gaan op de trailers lijkt het belangrijkste echter alvast helemaal goed te zitten: het personage klopt gewoon. De game lijkt erg goed het jeugdige enthousiasme van Peter Parker gecombineerd met de acrobatische heldhaftigheid van Spidey te gaan vatten. Als ze dit alles kunnen bundelen in een uniek verhaal dat fanvoriete elementen als Miles Morales, Mary Jane en Kingpin samenbrengt, gesitueerd in een open wereld die aanvoelt als meer dan windowdressing om snel door te slingeren, dan wordt dit één van de grootste hits van het jaar.
Kingdom Hearts 3 ( najaar multiplatform)
Dat Kingdom Hearts 3 een problematische game is, dat is ietwat van een understatement. De game is hier ondertussen al zowat legendarisch omdat ondergetekende bij de aankondiging ervan live tijdens de E3 begon te huilen als een klein meisje. Dat doe ik nog steeds telkens als ik de trailer zie of nog maar de muziek hoor. Ik hou gewoon van die reeks. Het probleem dat Kingdom Hearts 3 echter heeft is dat het ietwat van een narratief rommeltje is na tal van spin offs en vertakkende verhaallijnen waar niemand nog wijs uit raakt. Ik ben nou al zeker dat wanneer de game dit najaar eindelijk verschijnt zoals Square Enix vorige zomer beloofde, dat ik dan een een feature ga doen die het verhaal zo simpel mogelijk uitlegt. Een ander probleem is dat het dertien jaar geleden is sinds Kingdom Hearts 2 verscheen, wat in gamestijd gewoon een eeuwigheid is. Kan Kingdom Hearts 3 ook maar enigszins de opgebouwde hype waar maken? Als ik puur af ga op het twee uur durende stukje proloog A Fragmentary Passage die ik onlangs speelde is het antwoord… fucking hell ja. Het combatsysteem is vlot en spectaculair, de belichting in de nieuwe engine bloedmooi en het verhaal doet duizelend uitkijken naar de volledige game. Dat we met werelden gebaseerd op Toy Story, Big Hero 6 en Rapunzel niet enkel de gekende klassieke Disneywerelden gaan mogen verkennen, maar nieuwe horizonten tegemoet gaan is ook een erg slimme zet voor de reeks. Kingdom Hearts 3 lijkt in alles dan ook het ultieme sluitstuk van een hele mooie saga te gaan worden.
Red Dead Redemption 2 (multiplatform Zomer)
Dit is de eerste game van RockStar die exclusief voor PlayStation 4 en Xbox One ontwikkeld werd. Laat dat feitje eventjes bezinken. Eigenlijk is dat op zich al de reden om dit in elk lijstje rond de meest geanticipeerde games van het jaar op te nemen. Dat het de sequel is op naar mijn gevoel de beste game die RockStar ooit gemaakt heeft voegt enkel wagonnetjes toe aan de hypetrein. Dat de game een uitgebreid online component gaat meekrijgen is al bekend, maar de vraag daaromtrent blijft hoe RockStar dat gaat aanpakken. Bij GTA Online houdt een penthouse en een garage vol wagens steek, krijgen spelers hier dan een ranch en een stal vol paarden? Los van dat alles blijft de uitgebreide singleplayer uiteraard de grootste aantrekkingskracht voor deze game en afgaande op de eerste trailers wordt het exact het soort game die je van RockStar mag verwachten. Als een outlaw door het Wilde Westen zwerven en je bezig houden met tal van missies, zij-opdrachten en afleidingen. Dat de spelwereld weer vol maniakale details en genoeg sfeer om je volledig in onder te dompelen zal zitten is nu al nagenoeg zeker en dar maakt van Red Dead 2 er eentje om hard naar uit te kijken. We zijn de afgelopen jaren door andere ontwikkelaars verwend met klassiekers in het openworld-genre zoals Horizon: Zero Dawn en The Witcher 3, maar een nieuwe grote game in dat genre van RockStar blijft toch altijd iets bijzonders.
Dit zijn de vijf games waar ik dit jaar het allerhardst naar uitkijk, maar ze zijn uiteraard een selectie van het indrukwekkend mooie aanbod dat in het verschiet ligt. Toppers als Ni no Kuni 2, Metro exodus, de nieuwe Tomb Raider-game, misschien zelfs Day’s Gone en de vele nog onaangekondige mogelijke toppers.Het mag duidelijk zijn dat na het topjaar dat 2017 was, ook 2018 heel wat in zijn mars heeft.
