Al sinds het verschijnen van de eerste LEGO Star Wars weten de games met het geblokte speelgoed een ijzeren greep op me te houden. Elk deel werd aangeschaft en van voor tot achter gespeeld. Of het nu Indiana Jones, Harry Potter, Pirates of the Caribbean, Jurassic World of Batman was, steeds dook ik in de games en liet ik pas los op het moment dat de teller op honderd procent stond. Toch was er eentje die me niet vast wist te houden. Maar daar gaan we verandering in brengen!
Recentelijk schreef Robin nog over het feit dat de LEGO games misschien niet oneindig speelbaar zijn. Dat we dit jaar zelfs weinig LEGO hebben gezien. Ja, LEGO Star Wars: The Force Awakens was in 2015 de laatste die verscheen. Logisch, met LEGO Dimensions blijft de serie relevant terwijl de ontwikkelaar met content pakketten de game steeds groter kan krijgen. Maar een echte LEGO hebben we niet gehad. En waar ik voorheen jaarlijks twee van deze games kon verslinden, begon de dorst naar LEGO terug te komen. Helemaal nadat ik LEGO Batman the Movie heb gezien. Ik wilde meer LEGO en wilde niet wachten op de Xbox One release van LEGO City Undercover. Dus keek ik in mijn kast en vond ik de enige die niet op honderd procent staat bij me.
LEGO Marvel Avengers was een toffe game, maar tijdens het spelen vond ik ‘em al snel te veel lijken op het (in mijn ogen) betere LEGO Marvel Super Heroes. Het was een herhaling van zetten, alleen werd dit keer de comic meer los gelaten en werd het Marvel Cinematic Universe als bron genomen. Niks mis mee, maar toen de game origineel verscheen lag het nog te vers in mijn geheugen. Ik was er dus snel klaar mee (Super Heroes heeft me behoorlijk wat uren gekost). Ik ging later vrolijk verder met The Force Awakens, maar ergens bleef het aan me knagen. Want waar ik voorheen elk deel op honderd procent, inclusief alle achievements wist te zetten, zorgde Avengers voor een gat in die lijst. Dit terwijl ik zelf een groot Marvel-fan ben. Het was duidelijk; hier ging verandering in komen.
Nu ik de game weer opgepikt heb, merk ik dat het verfrissend werkt om een tijd lang geen game in deze franchise te spelen. Het voelt weer leuk, nieuw en speels. Dit terwijl het toen voelde als een vervolgzet, een simpele opvolger. Nu geniet ik van de puzzels die ik met Captain America, Hulk, Thor, Stan Lee en Agent Coulson op moet lossen. Ik kan grinniken om de flauwe humor, refererende aan al die films die in m’n kast staan. De titel van de game doet je vermoeden dat dus de verhalen van The Avengers en The Avengers: Age of Ultron gevolgd gaan worden. En hoewel de game dat ook netjes doet, zijn er ook uitstapjes naar andere films uit de Marvelhoek te vinden. Zo zijn er herkenbare onderdelen uit Thor: The Dark World, Iron Man 3 en zelfs de twee Captain America-films. Hoewel dit erg cool is (helemaal wanneer je een liefhebber bent van de films van Marvel en haar personages) springt de game af en toe wel van de hak op de tak. Het overkoepelende verhaal is stukken moeilijker te volgen omdat er steeds elementen uit losstaande films bijgehaald worden. Het is tof om deze uitstapjes te spelen, maar het lijkt niet helemaal op elkaar aan te sluiten. Ironisch wanneer je je bedenkt dat Marvel zelf alles op alles zet om alles in de films aan elkaar te linken. Kennis van de films is dus wel een pré, zo lijkt het.
Wat ik als liefhebber van comics kan waarderen is het feit dat personages meerdere incarnaties met zich mee brengen. Je hoeft niet persé als de Captain America uit de film te spelen, het kan ook als de Cap uit de oude comics, bijvoorbeeld. Want wat LEGO Marvel Avengers goed doet, is het in kaart brengen van de Marvel historie. Hoewel LEGO Marvel Super Heroes dit ook perfect deed, gaat de ontwikkelaar hier een stapje verder. Je kijkt in de geschiedenis van het bedrijf en ik vind het oprecht leuk om dit opnieuw te ontdekken. Het zorgt voor een extra diepere laag die ik, nu ik de game zo lang links heb laten liggen, erg kan waarderen. Wat ik echter nog steeds bijzonder jammer vind, is dat speler twee net te vaak geen superheld onder de knoppen krijgt. Ik speel m’n LEGO avonturen graag in de coöperatieve stand en je wil als speler spelen met de helden die de game brengt. Dat dit voor het verhaal gewoonweg niet kan is begrijpelijk (wel in de free play uiteraard!), maar het is gewoon minder interessant voor speler twee wanneer deze wederom als een Agent of S.H.I.E.L.D. op het veld loopt met een klapperpistooltje.
Maar, weet je. Ik ga er gewoon van genieten. Ik ga de laatste levels behalen om daarna alles opnieuw te doen om de geheimen te vinden, om Stan Lee tegen te komen en ook deze teller op honderd procent te zetten. En dat dat behoorlijk wat uren kan gaan kosten weet ik nu al. LEGO’s worden steeds groter, steeds uitgebreider. Over LEGO Star Wars: The Force Awakens deed ik (inclusief alle DLC) zo’n dertig uur. Moet lukken, toch?
