De release van een nieuwe Metal Gear is een moment om bij stil te staan. De serie die is ontsproten uit het brein van Hideo Kojima behoort tot de toppers in de gehele industrie. Nu Solid Snake in Guns of the Patriots zijn (vermeende) afscheid heeft beleefd, trekt Kojima Raiden terug naar de voorgrond. Daarnaast switcht Metal Gear niet alleen van ontwikkelaar maar ook van genre. Een gewaagde keuze.
De ontwikkeling van Rising is een interessante geweest. De eerste aankondiging was op de E3 van 2009, waarbij de game nog door het leven ging als Metal Gear Solid: Rising. De ontwikkelaar introduceerde op deze Electronic Entertainment Expo een nieuwe mechaniek die de game naar een hoger level moest tillen: de mogelijkheid om overal doorheen te snijden op de manier die jij zelf wilt. Daarna werd het stil. Diverse game evenementen trokken aan ons voorbij zonder ook maar enig teken van leven te laten zien van de nieuwe Metal Gear. Het team van Kojima wist niet helemaal wat ze nu moest doen met de game. Kun je het hak-gedeelte een game lang interessant houden? Kojima annuleerde de complete game, maar deze werd terug uit de dood gehaald na een gesprek tussen de Japanner en Platinum Games. Dit team ging, onder toezicht van Kojima zelf, aan de slag met Raiden. Al snel kreeg de game een andere naam, en Metal Gear Rising: Revengeance was een feit.
Rising speelt vier jaar na de laatste avonturen van Solid Snake. Jij bent Raiden. Jawel, dat personage dat in Metal Gear Solid 2 ineens de taak van Snake overnam en flink wat boze reacties opleverde vanuit de fanbase. Hetzelfde karakter dat in Metal Gear Solid 4 ineens bijzonder interessant werd door de cyborg-techniek die hij met zijn lichaam had versmolten. Raiden werkt voor een PMC, een Private Millitary Company, genaamd Maverick, met het doel om een andere PMC-groep, Desperado, te laten stoppen met hun terroristische plannen en het creëren van een cyborg-leger gevuld met kindsoldaten. Door zijn verleden is het een persoonlijke tocht voor Raiden en vindt hij keer op keer de motivatie om te vechten tegen politieke corruptie, slechte invloeden en zij die de wereld willen vernietigen. Uiteraard weet de game dit verhaal compleet over de top te vertellen en is het tot de nek aan toe gevuld met filmpjes. Het blijft een Metal Gear-game natuurlijk.
Waar Metal Gear Solid een game was waarbij je ongezien je vijanden uit moest schakelen en met stealth-technieken je missie moest voltooien, is Rising een harde hack-and-slasher geworden. De game kan dan ook in één ademtocht genoemd worden met Devil May Cry, Ninja Gaiden en Bayonetta. Platinum Games heeft het vechtgedeelte compleet opnieuw uitgevonden door meer te focussen op Raiden’s wapen, de Katana. Zo is er geen knop aanwezig om vijandige aanvallen te blokken en jezelf te beschermen. In plaats hiervan moet je inkomende aanvallen af zien te slaan en ze omzetten naar een eigen aanval, een move die je snel onder de knie moet krijgen om ver te komen in de game. Het draait om de timing, de kracht en de precisie waarmee jij je aanvallen uitvoert. Wanneer het je eenmaal lukt (in het begin van de game ga je hier problemen mee hebben), schud je de meest toffe bewegingen uit de controller en lijkt elke vijand een slachtoffer. Klakkeloos op de knoppen drukken is er in Rising niet bij, de instapdrempel ligt dan ook meteen hoger dan bij DMC: Devil May Cry. Bij die game kwam je er nog wel eens mee weg. Hier niet.
De game geeft je wanneer jij je zwaard goed onder controle hebt beloningen in de vorm van Zandatsu, een Japans woord dat staat voor “snij en neem”. Door Blade Mode te starten, wanneer je goed genoeg bezig bent geweest, vertraagt de game en kun jij met je analoge stick elke zwaardbeweging van Raiden besturen. Jouw bewegingen worden één op één overgezet naar de game en de vijand zal snijwonden krijgen zoals jij ze echt neer probeert te zetten. Het is enorm bevredigend om een vijand op deze manier in honderden stukken te hakken. Letterlijk, de ledematen van de menselijke vijanden vliegen in het rond. Bloed, ingewanden en kloppende harten vullen je scherm. Ik merkte tijdens het spelen dan ook dat ik eigenlijk alleen maar mijn zwaard bleef gebruiken en de subwapens liet voor wat ze waren. Hittezoekende rocket launchers zijn natuurlijk handig wanneer er een helikopter over je hoofd vliegt, maar hoog de lucht in springen, in slow-motion de rotorbladen aan stukken hakken en de heli zien crashen is toch net een stukje toffer.
Natuurlijk vecht je gedurende de game niet alleen tegen menselijke vijanden en cyborgs. In het eerste level neem je het al op tegen een heuse Metal Gear. Dit soort momenten zijn imponerend om mee te maken. Het duurde twee minuten en drieëndertig seconden voordat ik de Metal Gear kapot had, iets waar Snake een puntje aan kan zuigen. Deze gevechten zijn cinematisch gezien zo over the top en stoer, dat je met zwetende handen je controller vast blijft houden en niet met je ogen wilt knipperen zodat je geen moment mist. Daarnaast zullen fans van de serie op momenten stiekem verborgen grapjes richting oudere games uit de franchise vinden. Jawel, je kunt je zelfs in een doos verstoppen om een gevecht te vermijden. Maar waarom zou je dat willen?
Heeft Rising dan geen minpunten? Jawel, natuurlijk zijn er momenten die meer aandacht hadden mogen krijgen. Zo is de camera niet altijd optimaal en kun je tijdens gevechten je vijanden uit het oog verliezen. Daarnaast is Revengeance geen lange game. Op easy speel je de game binnen zes uur uit, al is dat niet erg. Het verhaal is klaar, maar de game spoort je aan om verder te spelen op een hogere moeilijkheidsgraad. En daarna nog eens. En nog eens. Om daarna verder te gaan met VR-missies, een oude favoriet uit de franchise. Ook grafisch is deze Metal Gear niet de game die de schoonheidsprijs gaat winnen. Wel loopt het spel van voor tot achter op een indrukwekkende zestig frames per seconden en gaat de actie bizar snel.
Kojima heeft een goede keuze gemaakt door deze game onder te brengen bij een andere ontwikkelaar. Platinum Games heeft eerder bewezen sterke titels af te leveren en met Metal Gear Rising: Revengeance doen ze dit opnieuw. Ze weten waar dit genre om draait en hoe ze de doorgewinterde gamer uit kunnen dagen, maar ook hoe ze de grootste stealth-fan een hack-and-slasher kunnen laten spelen. Niet elke Metal Gear-fan zal van Rising kunnen genieten, maar zij die in zijn voor snelle, brute actie, gaan de tijd van hun leven hebben!
[review pros=”+ Enorm snel
+ Raiden is cool
+ Geslaagd uitstapje” cons=”- Niet persé voor de Metal Gear Solid-liefhebber” score=90]
