Het is de meest logische keuze die Dice kon maken. Het toevoegen van het meest iconische ruimtestation aan Battlefront is echter toch een hele stap geweest. Hoewel de aanval op de gigantische bal vaker dan eens voorbij is gekomen in videogames, schitterde ‘ie door afwezigheid in de shooter van Dice. Nu, met de komst van de derde uitbreiding is het eindelijk zover. Red five, standing by!
Om mij heen zie ik mensen die Battlefront opnieuw zijn gaan spelen nadat ze het spel maanden niet aangeraakt hadden. Puur door deze uitbreiding. En ik kan dat begrijpen. De aanval op de Death Star spreekt je aan. Wanneer je de film hebt gezien kun je deze aanval snel voor je halen. De vele dogfights boven de oppervlakte, de trench run waarin de X-Wings door een nauwe gang moesten vliegen. De tegenaanval van The Empire. Het is niet voor niets dat het woord iconisch al gevallen is in deze review.
Om deze aanval op een goede manier in een game naar voren te laten komen brengt Dice een compleet nieuwe mode. In ‘Battle Station’ is de gamemode opgedeeld in drie onderdelen. Wanneer je de game start is het aan de Rebellen om een Star Destroyer neer te halen. Door zijn schilden neer te halen om uiteindelijk voor de kill te gaan. De spelers aan de kant van The Empire moeten hun best doen om dit te voorkomen. Het is dus zaak om alle Rebellen-spelers op te blazen, te zorgen dat ze hun doel nooit bereiken. Het brengt de meest intense dogfight naar de game tot op heden. Ja, dit is spannender dan de normale gevechten in de lucht omdat hier een groter doel is. De Star Destroyer. En wanneer het de Rebellen lukt om binnen de tijd de gigantische Destroyer te laten ontploffen zal fase twee ingezet worden. Weet The Empire de Rebellen hier al te stoppen wanneer de tijd op is? Dan is de game voorbij en wint deze kant.
Wanneer de Rebels in fase 2 landen op de Death Star is het aan hen om een zeer bekende droid te vinden. Een droid die de plannen voor de Death Star in handen heeft. Jawel, R2-D2 maakt zijn intrede en is zelfs speelbaar. In de smalle gangen van de Death Star, bekende locaties zoals de vergaderruimte uit A New Hope en uiteraard de hangar is het aan de Rebellen om de droid te vinden en deze terug te brengen naar hun schip. Wederom steken spelers aan de kant van The Empire hier hun stokje voor. Het spel vervalt in zijn kenbare mode. Hier speel je alsof je een normale pot team deathmatch speelt, maar eze keer is de inzet R2-D2. Leuk is dus dat je R2 zelf kunt besturen en hem naar jouw doel kunt rijden. Gelukkig is de droid alles behalve nutteloos tijdens gevechten. Met een welgemikte bliksemstraal zet je Imperials onder stroom; met rook kun je een smoke cover creëren voor jou en je team. Beep boop beep? Inderdaad. Ook hier stopt de game wanneer The Empire er voor zorgt dat R2 niet zijn doel bereikt binnen de tijd. Maar laten we even uitgaan van het feit dat de Rebellen weten te winnen.
In fase 3 is het namelijk tijd om het ruimtestation zelf aan te vallen. R2 had de plannen en weet over de uitlaatpoort waar met een goed gemikte torpedo flink wat schade aangebracht kan worden. Jawel, in fase 3 vliegen we boven de Death Star, knalt de muziek van John Williams in je oren en voel je je oppermachtig. Om de zoveel tijd worden er drie spelers uitgekozen om de befaamde trench run te doen. Wanneer je hiervoor gekozen bent verschijnt er een grote target op je rug. Iedereen uit kamp Empire zal op je jagen. Het is doel om snel te zijn, goed te manoeuvreren en te hopen dat de overige mensen uit je team flink cover geven. Het is snel en intens. George Lucas zou er van genieten. De trench run is echter net wat anders dan je uit de film gewend bent. Hij loopt niet in één rechte lijn, maar kent bochten, afslagen en nauwe gangen. Er is zelfs een Death Star II referentie tijdens de trench run. Het is zaak om diverse checkpoints te behalen alvorens je bij de uitlaatpoort terecht komt. Wanneer je hoort dat Luke Skywalker in zijn Red Five X-Wing mee doet met het gevecht, alsook Darth Vader in zijn TIE Advanced, kun je niet anders dan opgaan in dat wat Dice je voorschotelt.
De gevechten boven de Death Star voelen nergens anders dan de gevechten in Fighter Squadron, op het beschermen van je team/aanvallen van de trench run piloten na. Wel is het veel spannender. De inzet is gigantisch. Je voelt dat tijd belangrijk is. Je weet het belang van deze missie. Het hele team en haar overinning rust op je schouders wanneer jij uitgekozen wordt om die trench in te gaan. Grafisch weet de game nog steeds indruk te maken en op het gebied van audio klopt alles. Een betere A New Hope-ervaring krijg je niet op het gebied van videogames dan deze missies.
Maar de DLC brengt meer. Zo is er een nieuwe map voor Fighter Squadron en brengt de content een nieuw strijdgebied voor Blast. Een potje Blast in de Death Star speelt lekker weg, al is Fighter Squadron wel heel erg ‘Battle Station minus de missie’. Naast deze extra’s brengt Death Star nieuwe wapens met zich mee, zoals de K-16 Bryar Pistol en TL-50 Heavy Repeater. Wapens die in plaats van de bekende zoomfunctie een alternatieve vuurmode hebben. Vuurmodes die op moeten laden en na één schot, hoewel extreem dodelijk voor de tegenstander, je wapen volledig oververhit. De Laser Trip Mine is een handige toevoeging in de vorm van een Star Card. Niet alleen is het een zeer explosief stukje techniek, ook kan het de radar van je tegenstanders volledig bedekken met ruis. De Medical Droid die vrij te spelen is middels een Hutt Contract zet een robot neer in het level die spelers die langslopen voorziet van een health boost. Het brengt verschillende nieuwe tactieken met zich mee.
Aan de kant van de Rebels is het Chewbacca die nu speelbaar is geworden. Mijn zijn explosieve schoten is het een behoorlijk sterk personage. Door met hem te grommen kun je spelers in de buurt voorzien van een buff. Tof is ook dat hij een harde knal kan geven op de vloer waardoor tegenstanders in de buurt, door middel van een shockwave, om het leven worden gebracht. Minpunt is echter dat ik Chewie grafisch gezien minder interessant vindt ogen. Gelukkig krijgt the Empire versterking in de vorm van bounty hunter Bossk. Met elke kill krijgt Bossk een beetje health terug. Wanneer je dus slim speelt kun je hem goed in leven houden. Hij draagt de Relby-V10 waardoor hij kleine granaten af kan vuren die ontploffen wanneer ze iets raken. Wanneer hij in een hoek gedreven is kan hij hier snel uit ontsnappen door hoog te springen en een Dioxis Grenade achter te laten; je tegenstanders weten niet wat hun gaat overkomen. De heatvision, waardoor hij kan zien in gebieden waar rook hangt, zorgt ervoor dat hij extra schade doet op momenten dat het nodig is. Het is alleen wel moeilijker om tegenstanders van medespelers te onderscheiden wanneer je af moet gaan op een hittebron.
Na Outer Rim en Cloud City is Death Star de derde uitbreiding die Battlefront krijgt. Qua sfeer, gameplay en design is het mijn favoriete DLC. Het is op en top Star Wars. Het oogt zoals je wil, het klinkt fantastisch en het weet me al vele uren bezig te houden. De laadtijden van de game zijn echter bizar lang (ik moest soms letterlijk 90 seconden wachten om een game te quitten), maar verder heb ik niets dan lof voor Death Star. Spelers komen terug naar Battlefront en met goede reden. ‘This is the DLC you are looking for.’