Nou, hij is besteld hoor! Op 4 januari, de dag dat ik alweer mijn 26e verjaardig heb mogen vieren, heb ik mezelf getrakteerd op de PlayStation 4 (hopelijk het pakket met Watch_Dogs). Althans, het zal pas ergens in maart geschieden, aangezien hij werkelijk nergens meer op voorraad ligt gewoon. In maart… Gaat het niet?! Moet ik nou serieus twee maanden wachten op mijn allereerste next-gen ervaring, terwijl ik voor mijn verjaardag al FIFA 14 heb gekregen… That sucks! Met name omdat ik mijn PS3 op voorhand al heb weggegeven aan m’n broertje. Dus terwijl hij lekker GTA en CoD aan het spelen is, zit ik hier twee maanden duimen te draaien en naar het hoesje van FIFA 14 te staren.
Ach ja, fok die shit ook. Ik heb namelijk wel iets übervets om naar uit te kijken! Ik heb die camera er trouwens niet bij besteld hoor, want die heeft voor mij echt 0 toegevoegde waarde gewoon. Wel neem ik er uiteraard een tweede controller bij. A, omdat ik niet aan vrienden wil moeten vragen om hun eigen controller mee te nemen en B, omdat ik nog wel eens met die dingen wil gaan gooien. En dan met name tijdens het spelen van CoD. Dit omdat ik gewoon niet zo’n skillvolle speler ben en me echt dood loop te ergeren aan al die schijtbakkerige campers en snipers.
De games waar ik op dit moment nog het meeste naar uitkijk om als eerste in mijn gloednieuwe console te stoppen zijn Assassin’s Creed IV, Watch_Dogs en The Division. Assassin’s Creed IV heb ik een paar weken geleden bij een vriend gezien en zelf ook nog even gespeeld en dat zag er op de PS3 al bizar goed uit. Dus als trouwe AC-speler mag deze game zéker niet ontbreken in mijn opnieuw op te bouwen game-collectie. Watch_Dogs hoop ik zoals gezegd in een pakket te kopen, samen met m’n PS4. Hier heb ik al zo veel vette dingen van gezien. Echt… awesome! Voor The Division geldt eigenlijk hetzelfde als voor Watch_Dogs. In alle opzichten zo super wreed! Ik ben (en blijf) een groot fan van Paradox Interactive, maar Ubisoft is wel echt bezig met het neersabelen van al zijn concurrenten momenteel. En daar hou ik wel van. Ik ga dit keer wel wat anders (lees zuiniger) om met de aankopen van nieuwe games. Ik had voor de PS3 volgens mij iets van veertig games of zo, waarvan ik er op het eind nog maar een stuk of drie speelde en dat vind ik gewoon zonde. Nu ben ik misschien geen goede graadmeter (ik was na een kleine maand wel echt klaar met GTA V), maar het kan nooit kwaad om uitsluitend voor de echte pareltjes te betalen. CoD gaat ook zéker gespeeld worden op mijn PS4. Dit alleen al omdat ik min of meer verplicht ben om deze minimaal één keer per maand te spelen met mijn trouwe wingman Auke. Om hem nog enigszins partij te kunnen bieden zal ik ook moeten oefenen en dat doe ik dan het liefst met Tessa. Je wordt tenslotte alleen maar beter als je iemand tegenover of naast je hebt die beter is dan jijzelf… Daarbij heb ik ook al van Auke begrepen dat de multiplayer er op de PS4 echt stukken beter uitziet dan op de PS3, dus ik ben nu echt wel toe aan de next-gen ook hoor.
Ik had het laatst met vrienden over een game die op de een of andere manier toch tof blijft om te spelen. Vaak niet voor langere tijd achter elkaar, maar hij blijft altijd terugkomen: The Sims. Niet veel later had ik een familie aangemaakt om een nieuw leven op te bouwen in Sunset Valley. Hoewel, niet veel later… Ik ben toch weer ruim twee uur bezig geweest met het creëren van mijn character. Gay of niet, maar dat vind ik misschien nog wel het leukste aan The Sims. Gewoon relaxt, op je gemak, biertje erbij en, zoals altijd, The Beatles op de achtergrond. En aangezien ik voorlopig even geen console meer in huis heb en mijn laptop al de grootste moeite heeft met het afspelen van SimCity (zonder daarbij of met dingen te gaan gooien of in slaap te vallen) ga ik me daar maar mee bezig houden de komende maand.
Één keer per maand verschijnt “Jan Haak vs The World”. Hierin vertelt deze strateeg aan welke games hij sinds de 90′s het meeste plezier beleefd. Zijn liefde voor games uit “die goeie oude tijd” staat centraal. Met een vooruitstrevende blik zal hij ons weer doen verlangen naar het verleden.
