We lijken steeds makkelijker te worden wanneer het gaat om de verschillen tussen jongens en meisjes. Toch zijn bepaalde stereotypen vastgeroest in onze samenleving. Als jongen speel je niet met Barbie en als meisje weet je niet wie Spider-Man is. Vanaf jongs af aan wordt dit met een hele mooie blauwe of roze paplepel ingegoten. Met computergames is dit niet anders. Mannen spellen Mass Effect en vrouwen spelen Nintendogs. Als deze dames überhaupt bestaan, want alleen dat fenomeen is al bij velen niet bekend. Laten we het erop houden dat ik als kind een hele mooie groene paplepel had. Want mannen, bij dezen wil ik jullie graag bewust maken van de gamende vrouw.
Oké, nu zal ik niet meteen ongelofelijk stereotype iedereen over één kam scheren. Er zijn genoeg heren die een roze trui aan durven te trekken en die best weten dat er dames zijn die snappen hoe een computer werkt. Jullie bestaan, met weinigen, maar beter één dan geen. Nee, deze feature is vooral gericht op de mannen zoals de vrienden van mijn man. Die nog steeds geloven dat The Sims ‘mijn’ spel is en alle andere ‘zijn’ spellen zijn.
Ik game van jongs af aan. Sinds het eerste moment dat ik een koelkast van een GameBoy in handen kreeg en eendjes neerknalde op de NES. Daarnaast speelde ik ook met Barbie, My Little Pony en kon ik niet slapen zonder mijn vertrouwde Popple. Samen met mijn zus speelde ik in het weekend met de transformers, keken we X-Men en verstopte ik me achter een kussen terwijl we Goosebumps keken. Nu is dit nog steeds zo. Ik vind het heerlijk om vijftig paar schoenen in de kast te hebben, maar ik vind het ook heerlijk om vijftig games in de kast te hebben. Zoals ik zijn er nog veel meer vrouwen! Het beste van twee werelden zou je het kunnen noemen.
Waarom is er dan toch zo’n aparte kijkt op vrouwen die beide leuk vinden? Gelukkig is het hele ‘alleen jonge gastjes op hun zolderkamertje gamen’-tijdperk voorbij. We zijn over het feit heen gestapt dat elke kerel, van welke leeftijd dan ook, houdt van games. Gelukkig, want hoe bekrompen is het om te denken dat je virtuele personage ophoudt te bestaan als hij achttien is. De gemiddelde leeftijd van gamers ligt zelfs een stuk hoger. Maar nu komt de volgende stap: het ‘meisjes willen alleen shoppen en hun nagels lakken’-tijdperk. Na vele jaren zitten we daar nu nog steeds in.
Er zijn enorm veel onderzoeken gedaan naar gamen in zijn algemeenheid en ook naar het verschil tussen mannen en vrouwen wanneer het gaat om gamen. Bij deze onderzoeken zijn er steeds terugkerende elementen als de verschillen tussen man en vrouw opgesomd worden. Deze verschillen zitten hem niet zozeer in hoe vaak dat mannen of vrouwen gamen. Dat verschil is namelijk vrij klein. Ze zitten meer op het gebied wat voor soort games er worden gespeeld.
Dat mannen en vrouwen anders gamen daar kan ik dus niets tegen inbrengen. Het is nou eenmaal uit onderzoek gebleken dat vrouwen en mannen bepaalde voorkeuren hebben wanneer het gaat om spellen. Er wordt beweerd dat vrouwen vaker de keuze maken voor de ‘brain training’ terwijl mannen voor het racen, de actie en sport gaan. Vrouwen spelen mahjong, mannen spelen de rest. Ik zal me er echt bij moeten neerleggen dat bepaalde spellen mannen nou eenmaal makkelijker afgaan dan vrouwen. Inderdaad, laat me alsjeblieft niet Need for Speed spelen als je wilt dat je auto het overleeft. Tactisch ben ik ook al niet want ik ren nog liever een horde gewapende soldaten tegemoet dan twee minuten te moeten wachten totdat ze voorbij zijn gelopen. Maar om nou echt te zeggen dat dames alleen geïnteresseerd zijn in het feit dat twee plus twee vier is en niet in het maken van twee plus twee headshots… Tja, onderzoek is onderzoek, maar waar is dat kleine groepje vrouwen dat liever zombies afknalt in plaats van vreselijke wiskundige puzzels op te lossen?
Van de groep gamers die Call of Duty speelt is 25 procent vrouw! Assassin’s Creed volgt met 24,5 procent! Het lijkt niet veel, maar als je dan realiseert dat dit zich vertaalt in 465.000 vrouwelijke Call of Duty spelers dan klinkt het al heel anders. Nou, daar gaat meteen het eerder genoemde mahjong. Hup, terug de kast in! Blijkbaar zijn de interesses van de vrouw in de laatste jaren wat veranderd. Steeds meer dames laten zich zien als schietgrage junkies.
Maar niet alleen in ‘real life’, ook in-game merk je dat er een bepaalde kijk is op vrouwen. Althans zo lijkt het. Ze zijn of hulpeloos, of sletterig gekleed. Dat tweede daar kan ik mee leven. Als ik een enorme voorgevel had zou ik ook een laag uitgesneden topje dragen. Maar het eerste vind ik best jammer. Niet iedere vrouw moet gered worden, dat kunnen we best zelf.
Gelukkig zie je steeds vaker dat de ‘damsel in distress’ aan het verdwijnen is. Er komen steeds meer sterke onafhankelijke vrouwelijke personages. Denk aan Lara Croft, Lightning of Jodie Holmes. Je kunt ook steeds vaker de keuze maken of je als man of als vrouw wilt spelen. Hoewel het voor het spel aan zich niet veel uitmaakt, is het toch niet verkeerd om als daadwerkelijke vrouw ook te kunnen spelen als vrouw. Daarnaast zijn er zelfs games waarbij het hoofdpersonage vrouwelijk is. Dan mag je als man zijnde een keer als vrouw spelen. Dat is ook wel eens leuk om te zien. Het lijkt er dus in ieder geval op dat de game industrie er best klaar voor is.
Waarom blijven onze ‘real life’ mannen dan achter? Persoonlijk denk ik dat er altijd een verschil tussen mannen en vrouwen zal blijven bestaan. Het is al aardig wat jaren zo en hoewel het stukje bij beetje verandert, zijn er genoeg mannen die ons nog steeds als mindere zien. Ook zijn er nog genoeg vrouwen die zichzelf minder voelen. Maakt dat uit? Misschien wel, misschien niet. Het is zoals het is en misschien moet je daar als vrouw zijnde gewoon maling aan hebben.
Dus voor de dames onder ons: laat je zien en laat je horen. Kijk even naar de kast en zie welke games er allemaal staan. We spelen niet alleen The Sims, Animal Crossing en Cooking Mama. Er staan ook Bioshock, Uncharted en InFAMOUS. Voor de heren: ik weet ook wel dat er heel veel huishoudens zijn waar nog steeds de ‘game avond’ voor de man is en ‘poets avond’ voor de vrouw maar wees eerlijk: als zelfs Gary Carr voorspelt dat er binnen vijf tot tien jaar evenveel vrouwen als mannen in de game industrie werken, kunnen we al die foute vooroordelen dan niet gewoon loslaten?
