Zonneschijn, festivals, Pokémon Go, Reizen en liefde. De zomer is de periode waarin ons gamingwereldje even baan moet ruimen. Dat we er best met volle teugen van genieten voor het drukke najaar er aan komt, dat hebben we de afgelopen weken al belicht voor je. Tijd om nog vier toppers van het najaar aan jullie voor te stellen.
Forza Horizon 3 (Xbox One 27 sept 2016)
Ik ben nogal een kieskeurig geval als het op mijn racegames aankomt. Forza Motorsport, Dirt Rally en Project Cars? Te hardcore. Ik heb tonnen respect voor die reeksen, maar het idee dat mijn auto alle controle verliest zodra ik even van de weg ga is niet mijn idee van fun. Gran Turismo? Te steriel. Need for Speed? Veel te arcade, zeker het laatste deel. Een auto moet wat mij betreft gewoon mooi van de constructeur komen en moet niet verder verfraaid worden met spoilers en lichtjes. Het moet echt geen kerstboom op wielen worden. Forza Horizon is wat mij betreft de franchise die de afgelopen jaren de voor mij gulden middenweg wist te vinden, zo netjes tussen arcade en simulatie in. Ik wist met de vorige delen toch vele uren pret te halen uit het racen in de prachtig vormgegeven open werelden die overgoten werden met een festivalsfeer. Mooie wagens, een zomerse vibe en adembenemend mooie omgevingen waar je erg veel races en zij-opdrachten in kunt ontdekken, het recept van de Horizon-games werkt. Al de gekende elementen zijn ook in Forza Horizon 3 van de partij, maar wel met een twist. Om te beginnen moet je jezelf niet langer opwerken in de rankings om je te bewijzen, maar ben je al van in het begin iemand met een heuse reputatie die invloed heeft op de events. Hoe dat in de praktijk uitpakt valt nog te bekijken, maar het levert in elk geval een nieuwe insteek op. Belangrijker is echter de keuze voor Australië als setting. Meer dan twee keer zo groot als Horizon 2 wordt de speelmap, met een diversiteit die eigen is aan het zuidelijke continent. Stranden, bossen, outbackwoestijn en jungle, verwacht je maar aan veel offroad actie in deze Horizon 3 met Jeeps en buggy’s. Gelukkig blijven ook de bloedmooie bolides hun opwachting maken en zul je bijvoorbeeld al zeker met de gloednieuwe Lamborhini Centenario aan de slag kunnen. Een grotere Horizon-game met meer variatie en ruimte voor co-op klinkt als een niet te missen feestje.
https://www.youtube.com/watch?v=fTSUgXkfooA
Deus Ex: Mankind Divided (Xbox One,PS4)
Deus Ex: Human Revolution was een gebrekkig meesterwerkje. Een game die je erg veel keuzemogelijkheden gaf om je speelstijl te ontwikkelen, van stealthy tot overpowerende moordmachine, maar ook eentje dat door de mand viel bij bijvoorbeeld zwakke bossfights. Het lijkt er erg sterk op dat Eidos geleerd heeft van de kritiek want bossfights zouden naar beloofd stukken beter uitgewerkt zijn. Volgens de makers is het in deze Mankind Divided helemaal mogelijk om de game uit te spelen zonder dodelijke slachtoffers te maken. Of je dat doet ligt volledig in je eigen handen; de game heeft je gewoon de nodige mogelijkheden daarvoor. Uiteindelijk komt het er bij deze Deus Ex vooral op neer dat je een slimme stealth-actie RPG krijgt die je niet bij het handje houd en voorkauwt wat je moet doen. Het hele verhaal van Deus Ex draait rond cybernetisch gemodificeerde mensen, dus dan is het uiteraard logisch dat jouw personage beschikking heeft tot heel wat snufjes. Een cloakingdevice en een MegaMan-achtige blaster die tegenstanders met een schokgolf buiten westen mept is bijvoorbeeld handig als je een pacifist bent, maar een explosief zwaard dat uit je bionische arm komt springen kan misschien leuker zijn als je de aggresieveling uit wil hangen. Het is die diversiteit aan mogelijkheden in samenloop met het diepgaande verhaal dat ervoor zorgt dat Mankind Divided echt het soort game is waar je de tanden in kan zetten.
Call of Duty: Infinite Warfare ( 4 november, Xbox One, PS4)
O hoe de machtigen vallen. Een dikke zes jaar geleden was een nieuwe Call of Duty ongetwijfeld één van de eerste games geweest die ik in deze features had opgenomen, maar de tijden veranderen en ik geef eerlijk toe dat ik even getwijfeld heb om deze game überhaupt in het lijstje op te nemen. Dat de onthullingstrailer van Infinite Warfare enkel een Justin Bieber-video moet voorgaan als meeste gehate filmpje op Youtube is best wel tekenend voor de tanende reputatie van de reeks. Dat gezegd hebbende had Activision me wel aardig beet tijdens de afgelopen E3 Keynote van Sony. Misschien was ik even weggedommeld, maar de presentatie ging van crappy VR-games vlot over in een shooter die initieel indruk maakte met de stoere graphics maar gaandeweg vooral indruk wist te maken met vette vuurgevechten in de ruimte. Yup, Call of Duty: Infinite Warfare. Nu besef ik uiteraard we dat Infinite Warfare dat bepaalde segment gekozen hebben net met de reden om aan te tonen hoe fun en indrukwekkend het vechten in de ruimte is, maar of die funfactor zich ook door gaat trekken naar de meer traditionele shooter-gameplay op de grond valt nog af te wachten. Het rondzweven en schieten in zero gravity is vet, en de spacebattles met ruimteschepen zien er heerlijk intens uit, maar of dat zeldzame hoogtepunten worden of onderdelen van een vette rollercoaster, dat zien we in november wel. Uiteraard ziet ook die remaster van Modern Warfare er ontzettend vet uit en zou het cool zijn om klassieke missies zoals de sluiptocht door Pripyat met moderne graphics te spelen, maar de manier waarop Activision die game in de markt zet is discutabel op zijn best. Dat je Modern Warfare straks enkel kan spelen als je één van de duurdere versies van Infinite Warfare koopt met een minimaal prijskaartje van 89,99 Euro, lijkt toch ietwat van een dijkmove.
Dishonored 2 (11 nov, Xbox One, PS4)
Er zijn ontzettend veel games waar ik dit najaar naar uitkijk om mee aan de slag te gaan, maar Dishonored 2 schiet er toch een stukje boven uit. Dishonored is en blijft dan ook één van de beste, meest inventieve, mooiste games die ik ooit gespeeld heb. Het vele uren rondsluipen en gebruikmaken van Corvo’s unieke mogelijkheden om vliegensvlug achter een vijandelijke bewaker te verschijnen en die vlotjes de keel door te snijden… laat ons dat vol enthousiasme nog maar een keertje doen! Dishonored 2 wordt sowieso een sequel van het klassieke soort, herkenbaar maar tegelijk grootser en uitdagender dan ooit te voren. De nieuwe stad heeft een overduidelijk Mediterrane sfeer en is erg verticaal van opbouw, wat sowieso voor een erg andere vibe zorgt dan die van Dunnwall. De game speelt zich een jaar of vijftien na het origineel af en dat maakt behoorlijk veel uit voor de wereld van Dishonored. Corvo voelt een stukje trager aan dan hij vroeger deed, hoewel hij nog steeds erg bekwaam is in het gebruik van time stops, rattenplagen en alle andere trucjes die hij vroeger geleerd heeft. Je kan uiteraard ook opteren om als gloednieuwe assassin Emily Kaldwin te spelen en dat levert een heel andere insteek op wat de gameplay betreft. Emily speelt een stukje minder bruut en gewelddadig dan Corvo, maar is wel ontzettend snel in haar manier van navigeren door de omgeving. Ze kan zich via de far reach gave teleporteren en is dankzij handige wapens zoals een tentakelarm zeker ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Al die gaves zullen sowieso nodig zijn om de vele hindernissen het hoofd te kunnen bieden, want ook de tegenstand heeft de afgelopen jaren niet stil gezeten. De robottechnologie is stukken verder geëvolueerd dan de steltenlopers uit de eerste game en wat de AI van tegenstanders betreft net zo. Of de bliksem in het geval van Dishonored een tweede keer in gaat slaan kunnen we pas in november bevestigen, maar voorlopig lijkt het er sterk op dat fans met deze sequel alles gaan krijgen waar ze op hopen.
Dat waren ze dan, de grootste toppers die je dit najaar mag verwachten. Twaalf titels die snakken naar je tijd en geld en die het potentieel hebben je vele uren superieur gamesvermaak te bezorgen. Dat er meer dan genoeg avontuur en actie te rapen valt om de koude donkere dagen door te komen, dat lijdt geen enkele twijfel. Wat is jullie grootste topper?
