We naderen de laatste momenten van 2014. Een jaar waarin Microsoft eindelijk haar Xbox One in ons land uitbracht, games op de markt verschenen voordat ze af waren en waarin de grote titels af en toe toch minder tof waren dan gehoopt. Desondanks zaten er genoeg pareltjes tussen en daarom zetten wij de beste vijfentwintig games van het jaar op een rij!
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Eigenlijk ben ik een beetje terughoudend in dit geval. Het lijkt een beetje raar om een remaster aan te prijzen als één van de allerbeste games van het jaar, ware het niet van de downloadbare uitbreiding Left Behind die ook op dit schijfje te vinden is. Left Behind verscheen in februari en wist me wederom in net geen drie uur tijd eraan te herinneren waarom ik zo intens van The Last of Us gehouden heb. Ik heb altijd al een zekere voorliefde gehad voor de games van Naughty Dog, van Jak & Daxter en Crash Bandicoot, tot de avonturen van Nathan Drake, maar nooit eerder wist de ontwikkelaar mij emotioneel zo te raken als met The Last of Us. De verhaallijn uit Left Behind diept Ellie nog verder uit als personage en laat haar gewoon, al is het maar voor even, kind zijn in een hopeloze wereld. Het voegt zoveel extra lading toe dat het zorgt dat ook The Last of Us zelf in al haar geremasterde glorie er beter van wordt. Ja, de game ziet er mooier dan ooit uit op de PlayStation 4, maar het is toch weer de verhaalvertelling van Naughty Dog die er een ervaring van weet te maken. Het is in essentie het verhaal van een ouder en een kind, het verliezen van onschuld, het vinden van hoop in de meest hopeloze situaties en een heleboel catharsis. Dit is een game die ik nu voor de derde keer heb uitgespeeld, en nog steeds lukt het me niet om het einde te halen zonder tranen in mijn ogen te krijgen. Elke game die dat soort emotionele connectie kan maken en je kan laten meevoelen met de personages hoort steeds hoog te eindigen in de lijstjes, ongeacht in welke vorm ze uitgebracht worden. Lees het originele oordeel in de The Last of Us: Remastered review.er zijn geen afbeeldingen gevonden
Halo en Xbox gaan hand in hand. Waar je zou willen dat er een nieuwe Halo aanwezig is bij het verschijnen van de Xbox One (Spartan Assault tellen we even niet mee), moeten we nog een volledig jaar wachten op het volgende hoofdstuk in het boek dat Master Chief heet. Wel kregen we dit jaar van ontwikkelaar 343 Industries een bijzonder lekkere warmhouder. Met Halo: The Master Chief Collection bracht de studio vier games – Halo: Combat Evolved Anniversary, een complete remake van Halo 2 genaamd Halo 2 Anniversary, Halo 3 en Halo 4 – uit op één enkele disc. Alles inclusief de originele multiplayers met alle verschenen maps. Daarnaast zorgde de zes opnieuw gecreëerde maps ervoor dat er meer dan honderd levels waren om online op te knallen. Ook gaf de disc je toegang tot de beta van Halo 5 (die je misschien nu wel aan het spelen bent) en de miniserie Halo Nightfall. Bijzonder veel content! Helaas werd de game vanaf dag één geteisterd door fouten. Online matchmaking werkt nog steeds niet helemaal lekker en spelers wachten veel te lang voordat hun game eindelijk start. Tijdens het reviewen van de titel hadden we hier echter weinig last van en hebben we menig potje online kunnen domineren. Niet alleen de multiplayer van de game, maar ook de coöperatieve mode werd compleet getest. Elke Halo is online met vrienden te spelen, iets wat eerder niet mogelijk was met Halo 2. De complete remake van deze titel zorgde voor een flinke visuele upgrade, maar daar heeft de ontwikkelaar het niet bij gelaten. Alle filmpjes werden opnieuw gemaakt door Blur Studios waardoor ze er bizar goed uitzagen en ook het geluid werd van voor af aan weer opgenomen. Geluiden klinken intenser en de muziek bombastischer. Maar met een druk op de knop schakel je over naar de game van tien jaar geleden. Lees het originele oordeel in de Halo: The Master Chief Collection review.er zijn geen afbeeldingen gevonden
Bayonetta 2 is simpelweg één van de beste actiegames ooit gemaakt. Het speelt als een droom, ziet er constant intrigerend en kleurrijk uit en heeft genoeg charme en lef om te blijven verbazen. Bayonetta 2 is wat het is, en dat is een betere sequel op wat ooit een klassieker was. Een niet te negeren pareltje voor de Wii U. De conclusie van mijn review blijft één van die statements waar ik me nog steeds volledig in kan vinden. Bayonetta 2 is de game die dit jaar het meeste indruk op me wist te maken, omdat het spel vertrok vanuit een underdog positie. Ik was uiteraard dol op de eerste Bayonetta toen die op Xbox 360 verscheen, het was een inventieve actiegame die de lat torenhoog wist te leggen. Mijn verwachting voor de sequel op WiiU, meer dan vijf jaar later, lag verre van zo hoog. Hoe kon Bayonetta 2 na al die jaren datzelfde niveau benaderen op een Nintendo-platform? De mogelijkheid om kettingzagen aan je hielen te bevestigen komt nu spontaan in me op. Bayonetta 2 is gewoon fun. Niet regelmatig, maar simpelweg constant. Vanaf het uitzinnige over the top beginfilmpje tot die chaotische baasgevechten in Vigrid tot het emotionele slot is Bayonetta 2 een genot om naar te kijken en om mee te spelen. Het op papier erg simpele vechtsysteem dat je met slechts een paar knoppen een vloed aan moves laat doen liet me na tien uur spelen nog steeds nieuwe mogelijkheden ontdekken en bleef zelfs na het rollen van de cresdits uitnodigen om opnieuw te spelen. Wanneer een game mij na het uitspelen kan verleiden om meteen aan een nieuwe speelbeurt te beginnen, dan weet je dat het meer dan goed zit. Bayonetta 2 is een onvervalste klassieker die de lat van de voorganger niet benaderd, maar er vrolijk lachend overheen springt. Lees het originele oordeel in de Bayonetta 2 review.er zijn geen afbeeldingen gevonden
Super Smash Bros. voor de Nintendo 3DS was al ontzettend goed. Met een hoop plezier speelden veel gamers eindelijk eens onderweg een potje Smash. Toch was het voor veel gamers toch vooral een voorproefje van wat voor moois Nintendo nog allemaal in petto voor ons had. Twee maanden nadat de 3DS-versie verscheen lag de Wii U-versie namelijk in de schappen. Een titel die niet alleen op nummer twee staat in de GameParty top 25, maar ook voor schaarste in winkels zorgde. Zo veel gamers wilden aan de slag gaan met de nieuwe Super Smash Bros., dat de game eigenlijk niet aan te slepen was. Tel daar een kleine hype rondom de Amiibo-figuurtjes bij op en Nintendo lijkt een goudmijn in handen te hbben. En als je de game speelt kan je maar eigenlijk tot een conclusie komen: dat heeft Nintendo helemaal aan zichzelf te danken. Want wat hebben ze er een topgame van gemaakt zeg! Als je de game voor het eerst speelt word je compleet weggeblazen door het niveau van details. Als je dacht dat de gezichtsuitdrukking van Luigi in Mario Kart 8 cool was, dan moet je eens op de details in Super Smash Bros. letten. De karakters zien er zo prachtig uit, dat de game voor hetzelfde geld ook nog eens op de PlayStation 4 of de Xbox One had kunnen verschijnen. De game speelde op de Nintendo 3DS al goed, maar op de Wii U speelt de game nog veel beter. Als is het maar omdat je ook met een Gamecube-controller kunt spelen. Super Smash Bros. is toch het vetste met een aantal vrienden op de bank voor de televisie. In de nieuwste versie kun je zelfs met 8-man smashen. Als de game dan ook nog eens ontzettend lekker wegspeelt, heb je eigenlijk niet veel meer nodig. Lees het originele oordeel in de Super Smash Bros. for Wii U review.