In de rubriek ‘Ik speel nog steeds’ kijken we elke week terug op een wat oudere game die we nog steeds spelen. Om welke reden dan ook. Misschien door nieuwe DLC, misschien door een terugkerende hype. Misschien gewoon omdat we ons op een warme zomeravond zaten te vervelen. De game die ik momenteel speel, een pareltje uit 2003, heeft een simpele reden. De game was in de aanbieding in de Mac App Store.
Nu doe ik de game misschien meteen teniet. Ja, de game was even voor enkele euro’s te koop, maar dat is uiteraard niet de hoofdreden dat ik het spel weer eens opgestart heb. Nee, Knights of the Old Republic speelde ik origineel op de eerste Xbox. Die grote, zwarte, logge console van Microsoft. Een RPG van Bioware. En waar ik een gruwelijke hekel heb aan dit soort games, je maakt me er echt niet blij mee, was het de Star Wars-naam die mij in 2003 deed besluiten een aankoop te doen. En ja, wat heb ik er van genoten.
Natuurlijk moest ik door het RPG-gebeuren heen bijten. Nog steeds vind ik het niks, ik heb gewoon nul affiniteit met dit genre. Het ontdekken van gigantische werelden, praten met personages, dat ligt me wel. Maar de turn based combat? Bah. En ook nu merk ik dat dit gedeelte me het minste aanstaat van de game. Het trainen als een Jedi in de Jedi Academy en het creëren van je eigen lichtzwaard voelt echter nog steeds als één van de beste momenten in gaming. Maar ook merk ik dat Bioware echt een fantastisch spel heeft afgeleverd dertien jaar geleden. Het is dan ook niet meer dan logisch dat mensen om een vervolg of een remake smeken. Dat de MMO rondom Star Wars gebasseerd is op de zelfde tijdspanne is dan ook een tof gegeven.
https://www.youtube.com/watch?v=xqUqrv6t4HM
De originele personages voelen snel als een familie tijdens het spelen. Een vrouwelijke Jedi vormt een sterke band met je, waardoor je alles op alles zet om haar te beschermen. Fans van de game zullen astromech HK-47 nooit meer vergeten. Hoewel deze vooral werd bedoeld om een grappige toon in het spel te brengen, bracht de moordlustige robot ook heel wat grauwe momenten met zich mee. Anderen hadden weer elementen van personages die je misschien kent uit Star Wars. Nooit opvallend, altijd subtiel, maar waardoor je je meteen kon identificeren met degene met wie je sprak. Kotor was een fantastische ervaring voor de echte Star Wars-liefhebber, maar ook voor hen die een sterke RPG wilden spelen of voor een goed verhaal waren gekomen. De letterlijk duizenden lijnen dialoog ga je niet allemaal horen de eerste keer dat je het spel speelt. In je pad naar het worden van een Jedi kan het zomaar zijn dat jij je laat verleiden door de Dark Side, waardoor het spel een compleet andere wending neemt. In gesprekken maak je keuzes, die weer hun doorslag hebben op de complete ervaring. Speel je het spel als een Jedi voor het goede? Dan raad ik je graag aan nog eens met het spel te beginnen en voor de Dark Side te gaan.
De keuzes die je maakt hebben echt effect op de game. Wanneer je op Tattooine met een Tusken Raider spreekt en snel de verkeerde keuze maakt, is het zomaar mogelijk dat er een gevecht ontstaat waarna elke band met het volk verbroken gaat worden. Kies je anders, dan kan het zijn dat ze er voor je gaan zijn, twintig uur later in het spel. De keuzes die je maakt geven je punten voor de lichte of donkere kant van The Force, waardoor je in een overzicht precies ziet aan welke kant je staat. Kies je voor de Dark Side, dan is het niet onmogelijk om weer in het licht te stappen. Je gaat er wel hard voor moeten werken. Uiteraard koos ik dit keer voor de kant van het licht. Net zoals toen op mijn Xbox, trouwens.
Hoewel ik de game origineel met een controller speelde, merk ik nu hoe makkelijk het spel ook werkt met toetsenbord en muis. Nergens bespeur ik een vleugje van ‘oh had ik mijn controller nu maar’, dus wat dat betreft zit het helemaal goed. Opvallend is ook dat de game nu, dertien jaar na release, nog steeds enorm lekker wegspeelt. Voor ik het wist zat ik uren achter het scherm van mijn Macbook, om opnieuw een avontuur te beleven dat ik al kende. Het is dan ook tekenend dat de game zo’n lange tijd na verschijnen nog steeds goed voelt. De gameplay, de dialogen, het verhaal, alles lijkt nog steeds te kloppen. En de Star Wars sfeer druipt van je scherm.
Ik sluit me dan ook helemaal aan bij het kamp dat een nieuw deel wil in deze serie. De combat mag wat mij betreft een frisse update krijgen, maar qua setting, verhaal en sfeer weet Bioware duidelijk wat Star Wars is. Dat de game dertien jaar later nog steeds zo’n impact kan hebben is geniaal. Geef het ons Bioware. Gewoon, naast die MMO van je.
