Voor velen was het hoogtepunt van de E3 de gameplay van Super Mario Odyssey. Vooral de mogelijkheden van de open wereld van de game blies een hoop mensen omver. Het zal ook zeker een reden zijn waarom de game met een hoop ‘Best of E3- awards’ aan de haal ging. Maar het is ook de reden waarom Nintendo Odyssey in het rijtje met Super Mario Sunshine en Super Mario 64 plaatst. Met Odyssey keert Nintendo terug naar de meer open structuur uit Sunshine en 64. Door het zien van de beelden kreeg ik in ieder geval zin om terug te keren naar die titels. Ik had echter geen Gamecube of Nintendo 64 bij de hand. Wat ik wel had? Een Nintendo DS! En daarom speel ik nog steeds… Super Mario 64 DS.
Maar voordat ik helemaal los ga over hoe fantastisch de gameplay van Super Mario 64 (DS) wel niet is, moet ik even wat bekennen. Ik heb namelijk warme herinneringen aan de DS-versie van de Super Mario 64. En dat komt eigenlijk niet per se omdat ik nu een fantastisch avontuur overal mee naar toe kon nemen. Nee, dat komt door de mini-games. Ik moet dit met het schaamrood op de kaken toegeven, maar het eerste wat in mij opkomt als ik denk aan Super Mario 64 DS zijn de mini-games. Laat me je het uitleggen! Super Mario 64 DS is namelijk de eerste game die ik voor mijn Nintendo DS speelde. En die mini-games lieten me kennismaken met de mogelijkheden van het touch-screen van de DS. Nu zijn we allemaal compleet gewend aan deze aanraakbare schermen. Maar in 2004 was dat toch even anders…
Het minispelletje wat mij het beste bijstaat is het minispelletje met de Bob-bombs die uit de lucht komen vallen. Deze bommetjes willen jouw tuintje kapot maken. Om dat te voorkomen moet je deze bommen uit de lucht schieten door middel van een katapult. Deze katapult schiet je af door het touch-screen te gebruiken. Een ontzettend simpel spelletje, maar ook ontzettend verslavend. Bovendien was dit spelletje ideaal om te laten zien wat de Nintendo DS nou precies kon. Ik nam m’n DS mee naar familie en liet mensen dit spelletje spelen. Vaders, moeders, opa’s en oma’s, iedereen leek enthousiast te zijn over de Nintendo DS. Dat ene minispelletje wist voor een hoop lachende gezichten te zorgen. En dat was misschien wel het belangrijkste voor de Nintendo DS. Want juist deze fun-factor zorgt er in mijn ogen voor dat de DS zo ontzettend succesvol is geworden. En daarom heeft de DS in mijn ogen ook de strijd met de PSP gewonnen.
Goed, genoeg over dat ene minispelletje. Er waren namelijk nog een hoop andere toffe mini-spelletjes te spelen! Maar dat is niet waarom je dit artikel waarschijnlijk hebt aangeklikt. Dus laat ik nu de minispelletjes maar even links liggen en focus ik me op de fantastische gameplay van Super Mario 64 (DS). Ik kan me namelijk ook nog goed herinneren dat ik de Super Mario 64 voor het eerst speelde. Thuis had ik een SNES waarom ik Super Mario-games speelde, maar een vriend van mij had een Nintendo 64. Dat gevoel van vrijheid dat je beleefde: ongelofelijk. De release van Super Mario 64 is misschien wel een van de belangrijkste momenten in de historie van gaming. Deze game zorgde voor een enorm commercieel succes voor Nintendo. Maar het zorgde er ook voor dat gamers nog maar eens bevestiging kregen tot wat voor een magische avonturen Nintendo wel niet in staat was. En niet te vergeten: de game is ook gewoon ontzettend goed. Niet voor niets zien gamers de game nog als een van de beste 3D-platformers ooit gemaakt.
Als je het hebt over de beste versie van Super Mario 64, dan is dat natuurlijk de versie op de Nintendo 64. De game is gemaakt om met een (grote) analoge stick te spelen. Het gebrek aan een (virtual) console bij de hand zorgde er voor dat ik nu voor de DS-versie koos. Het zegt misschien ook wel genoeg dat ik bij de DS-versie eerst aan de mini-games denk, en pas later aan de fantastische gameplay. Die fantastische gameplay is eerder gebonden aan de Nintendo 64-versie. Daarom kan ik me ook wel vinden in de uitspraak die Miyamoto onlangs deed. Hij gaf aan dat hij weinig zag in remakes van oude Mario-games voor de Nintendo Switch.
Ik moet hem daar misschien ook wel gelijk in geven. Natuurlijk zijn titels als 64, Sunshine en Galaxy fantastisch. Maar Nintendo staat voor mij voor creativiteit. En die creativiteit gaan we sowieso zien in Super Mario Odyssey. Over die game zal ik niet te veel uitweiden, omdat je daar in de komende dagen nog een preview op GameParty van kan verwachten. Maar een ding is zeker: ik heb mooie herinneringen aan de 3D-platformers van Nintendo. Alleen soms… soms gaan die herinneringen ook over een mini-game.
