Oculus Rift? Dat is geschiedenis…

Oculus Rift? Dat is geschiedenis…

”VR is de toekomst.” Ik hoor het steeds vaker. Er is een verwachting waaruit blijkt dat we spoedig allemaal met een gigantische bril op onze neus in de huiskamer zitten, compleet afgesloten van de echte wereld, maar in onze eigen virtuele wereld. Met de Oculus Rift als frontrunner in de VR-hype, lijkt het erop dat we helemaal klaar zijn om de stap te maken. Maar nee, Oculus is te laat.

Hoe lang is het inmiddels geleden dat je voor het eerst de naam Oculus Rift las? Misschien hoorde je er over op een website zoals deze, puur gericht op games. Misschien was je wel op Kickstarter om je geld aan het project te geven. Misschien was het op een beurs waarbij de Rift steeds vaker gebruikt lijkt te worden om mensen een spannende ervaring te geven. Want stel je eens voor: een achtbaanritje maken terwijl je eigenlijk gewoon stil zit in een stoel. Techniek staat voor niets tegenwoordig. Lang werden deze ‘VR-brillen’ ons dan ook als belofte voorgehouden. En nu, jaren later, lijkt VR eindelijk naar de winkels te komen.

Natuurlijk zijn er genoeg gamers die niet kunnen wachten om met zo’n bril aan de slag te gaan. Een Oculus op je hoofd, of later de bril van Sony. Of wat te denken van de Gear VR van Samsung, de HTC Vive, de Fove VR of de Razer OSVR? Grote bedrijven lijken vol in te springen op Virtual Reality, het is het hipste van het hipste. Zelfs Google brengt met de Cardboard een goedkoop alternatief. Maar bij mij wringt de sok. We zijn te laat. VR is er al lang, en daar heb je niet zo’n gekke bril voor nodig.




Ik heb al behoorlijk wat VR-ervaringen meegemaakt. Gewoon in mijn eigen huis. Zonder zo’n gigantische bril op mijn hoofd. Nee, ik heb een Google Cardboard, een kartonnen doosje waar je je hoofd in kunt drukken. Aan de andere kant van de lens? Gewoon je telefoon. Mijn iPhone 6S past perfect in het gevaarte. Door de gyroscoop wordt elke beweging door de telefoon overgenomen en heb je dus het idee dat je heel ergens anders naar aan het kijken bent, dan dat je gewoon in je saaie huiskamer zit. Pluspunt: geen extra aanschaf van een dure headset en ook geen verbindingen met computers nodig. Want wie zit er te wachten op een headset met een dikke draad, die het niet doet zonder een computer?

Waar Oculus zich jaren heeft gespecialiseerd in het omhoog krikken van de resolutie van haar apparaat, is het bedrijf aan alle kanten ingehaald door de techniek. En natuurlijk, ik snap dat een Oculus je een toffere ervaring kan brengen dan een iPhone of een telefoon van Samsung, maar het idee is exact hetzelfde. Met de Star Wars-app op mijn iPhone heb ik al heel wat virtuele momenten gehad op Jakku met BB8. Met een app van Wargaming heb ik meegereden tijdens een strijd met tanks. Ik zat letterlijk in de tank, kon om me heen kijken en zag alles aan me voorbij trekken. Gewoon met die telefoon.

En daar zit het dan net. Waarom zou ik een dure VR-bril aan gaan schaffen als mijn telefoon een zelfde ervaring kan brengen. Ik geloof er heilig in dat bedrijven hun best gaan doen om VR meer naar de telefoon te brengen, om je meer opties te gaan geven dan dat nu al mogelijk is. Want die telefoon, die heb je toch al in je broekzak zitten. Daar kun je ‘virtuele realiteiten’ gaan betreden zonder dat je nog eens zeshonderd euro (of meer) neer moet leggen voor een apparaat dat alleen werkt als je een sterke (prijzige) computer of console hebt. Is VR zoals Oculus het wil nu echt de toekomst, of toch alweer een achterhaald idee? Die HoloLens van Microsoft daarentegen….

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.