…Hallo? …Hallo, is daar iemand? Ja, we leven nog! De wereld is niet vergaan! De mensheid heeft een tweede kans gekregen. De goden zijn ons goed gestemd. De gevreesde komeet heeft de aarde gespaard. En meer van die nonsens… Kom op, laten we even realistisch blijven. Één unieke planeet in het heelal die op precies genoeg afstand staat van de zon. Een planeet met een zelf gecreëerde ozonlaag, mede waardoor er leven kan worden geherbergd. Een planeet met een maan die getijden in de oceanen veroorzaakt en de rotatiesnelheid van de aardas langzaam doet afnemen. Een planeet genaamd Aarde, die door een opeenstapeling van toevalligheden en unieke situaties is ontstaan. En die zou dan ineens, zonder enige voorbode, ophouden met bestaan en dus de mensheid doen uitroeien? Nee, dat geloof ik niet. Wij zijn nog lang niet klaar met ontdekken, ontwikkelen, uitvinden en evolueren. We zijn pas net begonnen!
2013, we hebben het gehaald. Tijd om eens wat herinneringen op te halen. Een nieuw jaar is aangebroken. Een jaar waarin mijn zoons alweer 2 jaar worden. Hoe cliché het ook klinkt, ik ga toch de tijd waarin ik nog jong was vergelijken met de dag van vandaag waarin mijn jongens nu opgroeien. Ik houd van deze tijd. Ik houd van alle technologie waarmee we omringd worden. Alhoewel, ik heb niet het gevoel dat ik vroeger iets gemist heb of tekort ben gekomen. Het is nu alleen sneller, toegankelijker en eigenlijk toch ook wel beter. Het heeft ons leven verrijkt. Mobiele telefoons, navigatiesystemen, 3D televisies, vaatwassers, touchscreens, digitale camera’s, MP3 spelers, WiFi en natuurlijk game-consoles. Zonder erbij na te denken gebruiken we dagelijks al deze technologie. We groeien ermee op, dus merken we het eigenlijk niet eens. Mijn jongens spelen bijvoorbeeld nu al spelletjes op mijn iPhone. Dat vinden ze heel normaal. Een game waar je een figuurtje in elkaar kunt zetten door losse puzzelstukjes aan te klikken. En ze begrijpen het gewoon. Ik, als gamende vader, ben natuurlijk zo trots als een pauw! Ze hebben nu ook al de controllers gevonden van de Xbox en PlayStation. Ik bereid me alvast voor op wat geruzie, getrek en gebeuk over wie er nu weer aan de beurt is om te gamen. Alles prima, maar papa eerst!
Ikzelf ben tegelijkertijd met de gaming-industrie opgegroeid. De hele ontwikkeling heb Ik meegemaakt. Ja, zo oud ben ik al, ja. Ik heb zelfs nog op de MSX en Commodore 64 gespeeld. Velen van jullie zullen niet eens weten wat dit zijn. Ik zal het kort uitleggen. Bedenk je een toetsenbord zo dik als een keukenla en een enorme beeldbuis-monitor met een blauw scherm. Op zich nog wel high-tech, want de computer zelf zat in het toetsenbord verwerkt. Ik vergeet nog de bandrecorder te vermelden waar je je cassettes in moest klikken om een game te kunnen laden. Dat laadproces duurde trouwens gemiddeld een half uur… Later was dit up te graden naar een diskdrive met 5¼-diskettes. De termen bandrecorder, cassettes en diskdrives mogen jullie zelf even Googlen. Maar het plezier was er niet minder om. Ik kan mij toppers als Lazy Jones, Laserbikes en Master of the Lamps nog goed herinneren. Games konden alleen niet opgeslagen worden. Elke keer als je de computer uit had gezet, wist je dat je de volgende keer opnieuw kon beginnen, net zoals bij de NES van Nintendo en de Mega Drive van Sega. Je liet vroeger gewoon je computer of console aanstaan tot de volgende dag omdat je dacht dat je de game bijna had uitgespeeld. Waarna je moeder de volgende ochtend tijdens het stofzuigen van je kamer alles uitzette om energie te besparen. Bedankt mam!
Voor mij kwamen hierna achtereenvolgens de NES, GameBoy, Mega Drive, Game Gear, PlayStation, PlayStation 2, PSP en PlayStation 3. En bij elke console of handheld heb ik met open mond gezeten, me verwonderd over de schoonheid die het apparaat tentoonstelde (oké, op de GameBoy na dan). En ook nu ben Ik nog niet verzadigd in het gebruik van mijn huidige consoles. Maar het lijkt erop dat dit jaar alweer de nieuwe Xbox wordt aangekondigd. Terwijl ik eigenlijk heel erg uitkijk naar games als Tomb Raider, The Last Of Us en God Of War: Ascension. Deze games zien er weer fantastisch uit. Eerlijk gezegd vind ik het ook nog niet nodig dat er een nieuwe generatie komt. Alhoewel ik dat zoals gezegd bij elke next-gen console vind die wordt aangekondigd. En ik word elke keer weer terechtgewezen omdat het toch weer beter, mooier en sneller blijkt te zijn. Over een jaar vinden we dat dan weer de norm en is het heel normaal.
Wat zullen mijn twee zoons dan wel niet allemaal nog meekrijgen? En hebben zij later het gevoel dat de games die wij nu spelen er eigenlijk echt niet uitzien? Wat zal hun standaard worden in games? En hoe zien de consoles er dan uit? Of zal het allemaal gestreamd worden over het internet? Of word het nog extremer en zullen we tegen die tijd in hologrammen kunnen spelen? Dit klinkt nu misschien nog belachelijk, maar wie weet is het over een jaar of 20 wel heel gewoon…?
Eén keer per maand verschijnt “vrijdagavond gameavond”, een column van Auke van Leersum. Hierin omschrijft deze gamende vader van twee kinderen op geheel eigen wijze zijn zoektocht naar de perfecte balans van de hectiek van de huidige gamewereld in de hectiek van zijn gezinsleven.
